Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Nowy gladjator.djvu/165

— 155 —

 — Nie, odpowiadała Rozarita, dogoń mnie wprzód, a zrobię co chcesz.
 — To nie tak łatwo, jak wąż wyślizgasz mi się z ręki. Wy Transteweranki jesteście zręczne jak istne szatany.
 — Musisz dzisiaj spełnić moją wolę.
 — Czy dziś tylko? zapytał śmiejąc się Kamillo.
 — Dziś i zawsze.
 — Oh! jakżeś zarozumiała, poproś o to przynajmniéj.
 — Prosić? powtórzyła dziewczyna, przybierając postawę obrażonéj Junony. Prosić? dodała innym głosem patrząc mu w oczy figlarnie. Wiktor będzie szczęśliwy z rozkazu, idę do niego.
 Powtórz to jeszcze, powtórz, zawołał Kamillo głosem w którym się groźba przebijała, ale Rozarita nie dała mu dokończyć, jak strzała pobiegła ku niemu, zarzuciła mu ręce na szyję:
 — Zabiłbyś mnie, szepnęła, całując włosy jego namiętnie. Wszak prawda?