Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Nowy gladjator.djvu/188

— 178 —

biegłe, składały się już tylko w gorzki uśmiech zwątpienia.
 — Gdzie Wacław? zapytał nowo przybyły, patrząc na nią z wyrazem zdumienia i żalu.
 — W pracowni, odrzekła Sylwia, głosem zwilżonym łzami.
 Kamillo ujął jéj rękę, — była sucha, gorąca i konwulsyjnie ścisnęła dłoń jego.
 — Jak zawsze, dodała po chwili.
 — Kiedyż skończy ten obraz dla wszystkich niewidzialny, który go nawet od ciebie odrywa?
 — Niewiem, odparła zaciskając usta.
 — Czyż i ty nie możesz go widzieć?
 — Nie mogę, szepnęła, ten obraz mnie zabija, nienawidzę go za chwile które mi kradnie, nienawidzę siłą miłości mojéj.
 — Zazdrosnaś?
 — Gdybym mogła być zazdrosną o inną kobietę, wyrzekła namiętnie. Ale jak walczyć z ideałem, jak zniszczyć to co nie ujęte. A jednak czasem, mówiła coraz ciszéj, niby sama do sie-