Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Nowy gladjator.djvu/30

— 20 —

z gorzkim uśmiechem obrócił się do rzeźbiarza, co stał na miejscu ciągle w niego wpatrzony.
 — A ty nie kochasz jak on, nie spieszysz jak on? — zapytał.
 — On kocha za wiele, ty kochasz za mało, obadwaj nie jesteście w prawdzie.
 — A ty?
 — Ja? — szepnął Marcello — niech cię Bóg strzeże od dróg podobnych moim, od miłości, jaka mnie pożera. Przed tobą życie całe stoi otworem, kochaj! ale nie jak ten młody szaleniec, duchem zostań w niebie, po formę tylko zstąp na ziemię. Nie mów że cierpisz jak potępiony... dziecko, wyzywasz nieznaną ci potęgę i bóle nieznane; ty kochasz ideał a ideał to przyszłość, rozumiesz? to nadzieja, ale i piekło? Dante go przeczuł. Senza speranza, senza speranza, mówił przerywanym głosem powtarzając wiersz nieśmiertelnego poety.
 Po chwili podniósł głowę pochyloną i mówił daléj biorąc drżącą rękę Wacława.