Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Sewerka.djvu/12

wiesz dobrze, iż wartość człowieka nie zależy na tem, co on umie, ale na tem, jaki użytek zrobi ze swej wiedzy. Ja nie porównywam cię z Jagusią, tylko zwracam na nią twoją uwagę, bo może ci ona pod wielu względami służyć za przykład.
 — Dla tego, że potrafi zarobić?
 — W części i dla tego.
 — Alboż to tak wielka rzecz?
 — Jak ci się zdaje?
 Sewerka nie bardzo rozumiała pytania mamy, więc pani Sławska wyrzekła.
 — Pomyśl, cobyś zrobiła, gdybyś się znalazła zupełnie sama na świecie?
 — Jakto sama? Ja przecież mam ciebie, mamo. Mam babcię...
 — No, ale gdyby ani mnie, ani babci, ani nikogo z twoich bliskich nie było?
 Oczy Sewerki zaszły łzami.
 — Nie mów tak, mamo — zawołała. — Ja nie mogę o takich rzeczach myśleć.
 Rzuciła się na matkę i zaczęła ją całować.
 — No, to pomyśl, że to byłaby jakaś dziewczynka w twoim wieku i w twojem położeniu. Ot np. Anielka Wirecka, pamiętasz ją, przecież bawiłyście się nieraz razem.
 — Ach! mamo, co się stało z Anielką, przychodziła często do babci ze swoją mamą, a potem gdzieś wyjechała.
 — Anielka miała ojca, który zajmował wysoki urząd i zarabiał dużo pieniędzy, żonie jego i córce na