Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Sewerka.djvu/48

 Pani Sławska trzymała list drżącemi rękoma i łzy miała w oczach.
 — Co się stało? — zawołała przestraszona dziewczynka.
 — Stało się wielkie nieszczęście, pani Wirecka, matka Anielki umarła.
 Sewerka miała dobre serce, rozpłakała się, myśląc o sierocie, z którą bawiła się często.
 — To Anielka — zawołała — niema już ani ojca, ani matki.
 — Ani nikogo blizkiego na świecie.
 — Mamo! jaka ona biedna! Ale przecież ty jej nie opuścisz?
 Pani Sławska nic nie odrzekła. Była głęboko zamyślona i machinalnie list odebrany obracała w ręku.
 Sewerka wiedziała, że kiedy matka rozważała coś pilnie, przeszkadzać jej nie należało.
 Próbowała czytać dalej, ale nie mogła zebrać uwagi, stała jej ciągle w myśli pani Wirecka, młoda, silna, której ani razu chorą nie widziała. Ta śmierć przeraziła ją. Pierwszy raz ukazała jej się w całej swej grozie. Straciła wprawdzie ojca. Ale ojciec był zawsze chory, od pierwszego dzieciństwa pamiętała go bladym, kaszlącym. Przestrzegano ją zawsze z tego powodu, ażeby nie hałasowała, bo to ojca męczy. Pana Wireckiego, który bywał u jej babki, nie zauważyła wcale, co innego pani Wirecka, tę znała doskonale i bardzo kochała. Pani Wirecka była przyjaciółką jej mamy, z którą znały się jeszcze pannami,