Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Sewerka.djvu/75

mniki stawiają, zajmował się tak powszedniemi rzeczami.
 — Przekonasz się, czytając go, że tak nie jest. Zajmował się on nawet ogrodem warzywnym i ślicznie opisał Zosię, zbierającą ogórki. Ludzie wielcy prawdziwie potrafią podnieść i ożywić to, co ty nazywasz pogardliwie rzeczą powszednią.
 Panna Julia ostatnie wyrazy powiedziała z naciskiem i Sewerka to zrozumiała, rzekła więc patrząc na nauczycielkę.
 — Proszę pani, przecież są rzeczy powszednie.
 — Są, naturalnie. Ale rzeczy powszednie są nieraz bardzo ważne, nie trzeba więc lekceważyć czynności, które codzień spełniamy, bo jeśli spełniać je będziemy niedbale, mogą stąd wypaść wielkie szkody. W ogóle rzeczy same przez się nie są ani wielkie, ani małe, wszystko zależy od myśli w jakiej je spełniamy. Najdrobniejsza czynność podjęta dla dobra drugich, będzie miała większe znaczenie niż niepowszedni a samolubny uczynek.
 — Rozumiem, rozumiem — zawołała Anielka.
 — A ja nie bardzo — wtrąciła Sewerka przekornie.
 — Więc powiedz nam jaki przykład — wyrzekła panna Julia, zwracając się do Anielki.
 Anielka zarumieniła się po same uszy.
 — Bo ja przypomniałam sobie moją mamę... — szepnęła onieśmielona.
 — Więc powiedz nam, coś sobie przypomniała — wyrzekła Sewerka, całując ją i zapominając na chwi-