I całą przyniosę ci ziemię, by kłębek szynami omotan
Przyniosę ci kulę kręcącą się ziemską.
Poeta dumny jest z ludzkiej mocy tworzenia, ale ciągle i zawsze ma na myśli trud miljonów; widzi w swej duszy wyzwolonej całą ludzkość, to mrowisko zgodnie, harmonijnie i planowo pracujące, dla wszystkich! Wysiłek kolektywny, twórczość zbiorowa dla dobra wszystkich — oto, co jest przedmiotem uwielbienia i hołdu dla poety. Nawet twórczości artystycznej, wbrew indywidualistom mieszczańskim, Whitman nie uznaje u poszczególnych jednostek. Wprawdzie swą książkę poeta napisał sam, ale w tem przekonaniu, że każdy może taką swoją książkę napisać. Napisał ją dlatego, aby każdy, kto ją przeczyta, uświadomił sobie swoją genjalność, aby zrozumiał kim jest i kim być może.
Uważał bowiem swoje dzieło za nic więcej, jak tylko zrozumienie tego, co jest.
| * |
Niezmiernie ciekamym jest sposób, jakiego Whitman użył, aby rozpowszechnić swoją dziwną książkę.
Należy bowiem zaznaczyć, że Whitman nie posiadał żadnych środków materjalnych, był człowiekiem bez żadnej pozycji
