Strona:PL Walt Whitman.pdf/27

sparaliżowany, nie utracił jednak pogody ducha. O Whitmanie można powiedzieć: człowiek ten posiadł prawdziwą mądrość — ukochał życie i rozumiał życie! Nie będąc — naprzykład, nigdy politykiem, nie należąc do żadnej rewolucyjnej partji, rozumiał jednak doskonale, że do tego Ideału, jakim jest ogólne szczęście wszystkich, ludzkość zmierza przez walkę i trud! Będąc wyznawcą i wieszczem wszech demokracji rozumiał, że ona może zapanować jedynie wtedy, jeżeli młody świat bojowników stanie do walki nieubłaganej, bezwzględnej i konsekwentnej o zwycięstwo Demosu! Walczących o lepsze jutro nazywa pionierami; pisze wezwanie, które dziś jeszcze może być naszym programowym wierszem.
 Pionierzy!
Hej, młodzieńcy ogorzali, opaleni słońca blaskiem
Marsz w ordynku równym krokiem, w pogotowiu trzymać broń!
Wszyscyż mają rewolwery i topory wyostrzone?
Hej, pionierzy, w górę czoła, równym szykiem idźcie w świat!
 Bo popasać nam nie wolno
 Musim naprzód, ciągle naprzód poprzez burze i grad kul.