Strona:PL Wielki los by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No16 part02.png

 Przyznać się do kłamstwa, czyż nie byłoby to samo co upoważnić do podejrzeń, że teraz znowu kłamie.
 Zresztą czyż Adryan mógł ją czemkolwiek oczyścić z zarzutu?
 Zapewnićby tylko mógł, że powrócili ze wsi o północy i że nie może być winna! Ale pocóż twierdzić to czego nie można dowieść?..
 Czy zresztą nie uważają już jego za jej wspólnika?
 Zamiast ją samą obwiniać, oskarżonoby ich oboje; taki tylko byłby skutek.
 Należało więc jej milczeć i nie wymieniać Adryana za nie w świecie!..
 Te myśli kolejno przesuwały się w umyśle sieroty znacznie prędzej, niż zdążyliśmy je opisać.
 — Zadałem pannie pytanie, — podchwycił komisarz, — cóż to za człowiek czekał na pannę?
 — Nikt na mnie nie czekał.
 — A! patrzcie ją jaka cnotnisia!! — zawołała sługa ze śmiechem. — Cóż to, zaślepłam czy co?
 — Więc nie chcesz panna podać nam nazwiska swego spólnika?
 — O! panie — odparła Klara, nie posiadając się z rozpaczy — widzi pan dobrze, że jestem zgubiona, ponieważ wszystko się przeciw mnie zwraca,