Strona:PL Wiktor Gomulicki - Wspomnienia niebieskiego mundurka.djvu/063

nasuniętych brwi, w przerażonego prymusa — potem głową pokiwał i odszedł.
 Nazajutrz Sprężycki został usunięty z prymusostwa, miejsce zaś jego zajął — Ślimacki.
 Klasa to niby maleńka respublika; prymus to jakby tej respubliki prezydent. Zaraz po mianowaniu »Ślimaka« prymusem stało się widoczne, że to nie jest »prezydent z wyborów«, że ogół obywateli tej nominacyi nie pochwala...
 Utworzyła się silna »partya opozycyjna«, na której czele stał — Kozłowski.
 Zaraz przy pierwszem »usadzaniu«, gdy inspektor naczelny wygłosił nazwisko »Ślimacki« — w ostatnich rzędach krzyknięto donośnie, choć z pod ławki:
 — Lizus!
 Twarz inspektora przybrała wyraz straszny — oczy pod krzaczastemi brwiami zabłysły, jak u tygrysa.
 — Kto to powiedział? — zagrzmiał głosem okropnym, od którego serca dzieci na chwilę bić przestały.
 Wszyscy wiedzieli, że krzyknął Kozłowski — ale nazwisko jego z niczyich ust nie wybiegło.
 Inspektor powtórzył dwukrotnie pytanie — również bez skutku.
 — Cała klasa do aresztu!...
 Pogroził wszystkim i wyszedł, drzwiami trzasnąwszy.
 Tego dnia tylko Ślimacki jadł obiad o zwy-