Strona:PL Wiktor Gomulicki - Wspomnienia niebieskiego mundurka.djvu/136

nuje dziewki dojącej krowę i wydaje polecenia dotyczące podwieczorku.
 Nad jej głową, nakształt kartaczów, przelatują urywane, krzyżujące się zdania:
 — Meklemburg-Strelitz, miasto stołeczne Strelitz!... Meklemburg-Szwerin, miasto stołeczne Szwerin!... Hessen-Darmstadt... Sachsen-Weimar!... Badeńskie!... Toskańskie!...
 — Siedm krów chudych pożarło siedm krów tłustych!... Siedm krów tłustych pożarło siedm krów chudych!... Siedm krów chudych!... Siedm krów tłustych!...
 — Nominativ: das Buch... das Buch... das Buch... Genitiv: des Buches... des Buches... des Buches... Dativ...
 Szymczak, kołysząc się na gałęziach, wykuwa monotonnym głosem historyę powszechną — opuszczając daty, na zasadzie konwencyi zawartej z Żebrowskim.
 Nad tym całym chórem panuje przenikliwy dyskant Gembarzewskiego, który na szczycie dachu, w sąsiedztwie komina, skanduje bajkę Fedra:
 — Ad rivum eundem Lupus et Agnus venerant...
 Przeróżne dziwy z tą bajką wyprawia. To ją śpiewa na nutę krakowiaka, to deklamuje tonem naprzemian: groźnym, błagalnym, wesołym, jęczącym... Wyrazy najfantastyczniej przerywa, a potem wiąże ze sobą...
 — Ad-ri-vum-e.. ad-ri-uum-e... Un-dem-lu...