Strona:PL Wiktor Gomulicki - Wspomnienia niebieskiego mundurka.djvu/141

 — Święty Pafnucy!... A cóż to się stało?
 — Chłopczyki palili... Tak nie można... I to już po raz drugi... Kochana pani Pórzycka otrzyma wezwanie do inspektora. »Stancya« może być zamknięta...
 — Agnieszka! nakryj-no w ogródku — tu zaduch... Pan prefesor pozwoli na poziomki ze śmietaną...
 Posuwa się ku maleńkiemu nauczycielowi i swą olbrzymią postacią prawie wypycha go z pokoju.
 — Ależ nie można... nie można... — mówi Salamonowicz, cofając się tyłem przed otyłą niewiastą. — Lekceważenie przepisów... ruina zdrowia... przytem po raz drugi...
 W ogródku zasadziwszy nauczyciela do salaterki z poziomkami, pani Pórzycka objaśnia jakby tylko nawiasem:
 — A wedle owego dymu... to pan prefesor »powsiadł« na tych biedaków przez nijakiej racyi... Piec u mnie dymi i swąd do uczniowskiej izby zalatuje — a panu prefesorowi Bóg wie co się wydało...
 — Swąd?... Łaguna powiedział, że — trociczki.
 — Eeee... to tylko tak bez delikatność!
 Burza zdaje się zażegnana. Ale nauczyciel zachowuje się dziwnie niespokojnie. Możnaby sądzić, że o wiele więcej od poziomek i śmietany, zajmują go... chwasty rosnące w ogródku.
 Tym chwastom przygląda się długo, długo...