W samym środku długiego, piętrowego gmachu, przypierającego jednym końcem do kościoła Ojców Benedyktynów, znajdują się duże, ciężkie, okute drzwi, z wielką mosiężną klamką, umieszczoną tak wysoko, że »knoty« wspinać się do niej muszą na palcach, a niżsi z pomiędzy nich wcale dosięgnąć jej nie mogą.
Te drzwi prowadzą razem do szkoły i do klasztoru.
Lewa połowa gmachu, łącząca się z kościołem, należy do zakonników; prawa — stanowi własność uczniów i nauczycieli.
Pomimo, że żaden mur nie rozgradza tych dwóch połów, że żaden napis nie wskazuje przeznaczenia jednej i drugiej — tworzą jakby dwa światy odrębne. Zdaje się, że między temi połowami leży przepaść, niemożliwa do przebycia.
Nikt też nawet nie próbuje przebywać owej przepaści.
Choć korytarz klasztorny jest tylko przedłuże-
Strona:PL Wiktor Gomulicki - Wspomnienia niebieskiego mundurka.djvu/217
Ta strona została uwierzytelniona.
XIV.
Szkoła i klasztor.
