Strona:PL Wiktor Gomulicki - Wspomnienia niebieskiego mundurka.djvu/241

jego intencyę odmów trzy »Zdrowaś Marya« i trzy razy »Wieczne odpoczywanie«...
 Sprężycki czuje, że i jemu udziela się wzruszenie.
 Rękawem mundurka oczy ociera.
 — Widzę — kończy zakonnik — że masz serce czułe; więc i duszę musisz mieć zacną. Staraj się jedno i drugie na całe życie zachować. Od Pana Boga otrzymasz resztę.
 Dłoń do czoła przyłożył — spojrzał na niebo, na słońce...
 — Za chwilę dzwonić będą na wieczorne pacierze. Wpierw jeszcze zajrzeć mi trzeba do książek moich...
 Szorstką, pomarszczoną ręką starca przesunął mu po czole.
 — Żegnam cię, moje dziecko. Żalu do ciebie do ciebie nie mam — i ty go nie miej do mnie. Jeśli masz dziadka, w moich latach być musi
 Odprowadził chłopca do samej furtki. Przy rozstaniu, Sprężycki ucałował ze łzami wychudłą rękę Benedyktyna; on mu na czole znak krzyża nakreślił.
 Zwykle żywy, w podskokach przebiegający miasteczko chłopiec wraca do domu wolno, poważnie, w rozmyślaniach zatopiony.
 Postanowił żadnemu z kolegów o bytności w pustelni nie wspominać.
 Gdyby wyznał prawdę, wyśmianoby go; chcąc