melodya, muszą zawsze z natury rzeczy słowa zejść na drugi plan Papirus Timotheosa budzi jeszcze ten szczególny interes, że jestto najstarszy ze wszystkich papirusów greckich, bo pisany jest w 4 w. pd. Ch. a zatem niemal współcześnie z Timotheosem. Początek utworu się nie dochował.
W porównaniu z tak bogatym plonem zebranym z pola papirusów dla liryki trzeba nazwać bardzo ubogiem pokłosiem to, co papirusy przyniosły dla tragedyi Znajomości naszej Aischylosa i Sofoklesa nie wzbogaciły odkrycia ostatnich lat prawie w niczem[1]. Jedynie Eurypides może się poszczycić pewnym przyrostem materyału. Jest to zjawisko zrozumiałe wobec tego, że on jeden z tragików był więcej czytany w epoce hellenistycznej z której papirusy przeważnie pochodzą. Ale i dla Eurypidesa przyniosły odkrycia tylko strzępy, nic całkowitego. Po szczątkach Antyopy, ogłoszonych niemal równocześnie z Arystotelesową Politeją ateńską[2], przyniosły nam papirusy jedynie dłuższe ustępy z tragedyi Hypsipyle[3]. W VI. tomie papirusów z Oxyrhynchos (1908) znajdujemy tak znaczne ustępy z nowej tragedyi Eurypidesa Hypsipyle, że możemy odtworzyć sobie w głównych punktach bieg czynności utworu. Zachowało się w całości 300 wierszy prócz mnóstwa uszkodzonych. Dramat przypominał treścią historyę Antyopy, pomszczonej przez synów Amfiona i Zetosa, a znaną najwięcej z grupy marmurowej Byka farnezyjskiego. Królewna Hypsipyle wypędzona z ojczystego Lemnos jest niewolnicą na dworze królewskim w Nemei. Powierzone jej do karmienia niemowlę królewskie umiera. Posądzonej o zamordowanie go grozi śmierć. Sprawa wyjaśnia się szczęśliwie, a Hypsipyla odpływa do Aten z dwoma synami, którzy w poszukiwaniu matki zawadzili o Nemeę Utwór należał do sztuk wzruszających. Obok Hypsipyli zasługują na wzmiankę ułamki tragedyj Κρήτες (około 50 wierszy) i Phaethon (również około 50 wierszy)[4] W r. 1908 znaleziono dłuższe ustępy z prologów tragedyj Μελανίππη ή σοφή i Stheneboia, tym razem nie w papirusach, lecz w komentarzu do Hermogenesa; razem z nimi znalazła się hipoteza tragedyi Peirithus[5]. Żałować wypada, że Egipt nie dał nam dotąd w całości najulubieńszej w starożytności sztuki Eurypidesa, Antyopy
- ↑ Z sztuki Sofoklesa Zgromadzenie Achajów (Άχαιών σύλλογος) zachowało się dobrze ledwie kilkanaście wierszy (Berliner Klassikertexte V 2).
- ↑ Mahaffy, The Flinders Petrie papyri. I. Dublin 1891.
- ↑ Grenfell and Hunt, The Oxyrhynchus papyri VI (1908). Tanie wydanie dał H von Herwerden, Euripidis Hypsipylae fgta, Utrecht 1909 (M. 1-25).
- ↑ Berl. Klassikertexte V 2 (1907) 72 mm. (wyd. Schubart i Wilamowitz).
- ↑ H. Rabe, Rh. M. 63 (1908) 144-8.
