Wikiźródła

Strona:PL Witkowski Autorowie greccy.pdf/12

Ta strona została przepisana.

 Rzadko którego z pisarzy greckich tak pragnęliśmy w 19. w. posiąść na nowo jak Menandra. Tyle i tak wysokich pochwał czytaliśmy o nim w starożytności, że nie zadowoleni jego przeróbkami u komików rzymskich marzyliśmy o szczęśliwym trafie, któryby przyniósł nam oryginały[1]. Rzadko też zdarza się, by los tak spełniał ludzkie życzenia, jak w tym przypadku. W r. 1898 ogłosił Juliusz Nicole 87 wierszy komedyi Γεωργός z papirusu genewskiego, w dwa lata później przyniósł nam II. tom papirusów z Oxyrhynchos 51 wierszy komedyi Περικειρομένη, w r. 1903 przybyło z tychże papirusów 101 wierszy komedyi Κόλαξ; wszystkie te odkrycia zaćmiło atoli w r. 1907 ogłoszenie 1300 wierszy przez G. Lefebvre’a[2] z papirusu kairskiego. Wprawdzie i tym razem nie otrzymaliśmy żadnej całkowitej komedyi, ale mamy już teraz z Menandra sceny i szeregi scen. Ostatnie odkrycie dało nam poznać dłuższe ustępy z 4 komedyj: 530 wierszy z komedyi Έπιτρέποντες; (ze wszystkich aktów), 340 wierszy z komedyi Σαμια[3] (z różnych aktów), 320 wierszy z komedyi Περικειρομένη (głównie 2 pierwsze akty) i początek komedyi Ήρως (50 wierszy). Papirus pochodzi z 2. lub 3. w. po Ch. Skollacyonował go powtórnie A. Körte, stwierdzając przytem, że już pierwszy wydawca odczytał tekst dokładnie[4]. Dalsze ustępy z komedyi Perikeiromene ogłosił z kart pergaminowych lipskich tenże Körte[5] a VI. tom papirusów z Oxyrchynchos przyniósł część sceny nowej komedyi, jak się zdaje, komedyi Περινθία[6]. Te wszystkie odkrycia razem z ułamkami berlińskimi, dorpackimi i petersburskimi, ogłoszonymi w wydaniu Körtego, dają nam poznać razem przeszło 1900 wierszy Menandra.
 Nad nowem odkryciem i jego znaczeniem nie będę się dłużej rozwodził; omówił jedno i drugie wyczerpująco T. Sinko w Eos t. XIV

    parodyi mitu w komedyi Nemesis. Powód do wycieczek dały Kratinosowi starania Peryklesa o legitymowanie syna swego i Aspazyi.

  1. ↑ Jeszcze w r. 1905 wyrażał to życzenie Gercke (Kroll, Altertumswiss. 473.
  2. ↑ Fragments d’ un manuscrit de Ménandre, Kairo 19.7. Tanie wydania dali: I. van Leeuwen, Menandri quattuor fabularum... fragmenta (Leiden 1908, Mk 350, a z późniejszymi fragmentami A. Körte u Teubnera (Menandrea 1910, ed. min. Mk. 2) i S. Sudhaus (Menandri reliquiae nuper repertae. Bonn 1910, Marcus & Weber, w zbiorze: Kleine Texte, Mk. 1-80).
  3. ↑ Dr. T. Sinko proponuje dla niej tytuł Παλλακή (Eos XIV, 1903, str. 36).
  4. ↑ A Körte, Ber. d. sächs. Ges. d. Wiss. 60 (1908) str. 87 141 (Zu dem Menander-Papyrus in Kairo).
  5. ↑ Ber. d. sächs. Ges. d. Wiss. 60 (1903) str. 145 nn. (Zwei neue Blätter der Perikeiromene).
  6. ↑ Oxyrh. pap. VI (1908, nr. 855; zob. A. Körte, Hermes 44 (1909) str. 309313. Por. literature u Christa-Schmida 5 II (1909) str. 31 uw. 2 (gdzie jednak mylnie zamiast Περινθία podano Περικειρομένη).
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Witkowski_Autorowie_greccy.pdf/12&oldid=3418939”