stawiając zdarzenia dzieli rok na zimę i lato, jak to czynił Tukidydes; Kratippos unikał mów w swem dziele jak nasz autor; wreszcie jeden szczegół językowy przemawiałby za Kratippem oto wyraz παραθαλαττίδιος (kol. 21, 17), występujący w naszym utworze, pojawia się zresztą jedynie u Tukidydesa, a potem dopiero za cesarstwa u Cassiusa Diona. Za autorstwem Kratippa oświadczyli się między innymi: Blass, Bury[1], A. von Mess[2], E. M. Walker[3]. Wielką trudność stanowi, że nie wiemy napewno, kiedy Kratippos żył; podczas gdy jedni uważają go za współczesnego Tukidydesa, inni przesuwają czas jego życia nawet na I. w. prz. Ch.[4]. Jeżeli Kratippos żył za Tukidydesa, nie może być autorem naszego dzieła. Pierwsi wydawcy, Grenfell i Hunt, pozostawiają pytanie, czy autorem jest Teopomp czy Kratippos, nierozstrzygniętem. Trzecia wreszcie grupa uczonych daje na pytanie co do autora jedynie odpowiedź negatywną: powiada, że ani Teopomp, ani Kratippos nie mogą nim być. Takie stanowisko zajęli K. Fuhr[5] i G. E. Underhill[6]. Przeciw autorstwu Teopompa oświadczył się też W. Rhys Roberts[7] Doniosłość nowego odkrycia polega raz na tem, że kawałek dziejów greckich poznaliśmy w nowem oświetleniu, a powtóre, że jeszcze raz okazało się, ile braków ma historya Xenofonta.
Kilka wiadomości i dat do historyi pentekontaetyi przyniósł tzw. Anonim sztrasburski, ułamek papirusowy wydany w roku 1902 z uczonym komentarzem przez Brunona Keila[8]. Keil uważał go za ustęp z dzieła jakiegoś historyka hellenistycznego; w nowszych czasach Wilcken dochodzi do rezultatu, że jestto szczątek komentarza do mowy Demostenesa przeciw Androtionowi.
Rozjaśniły też odkrycia papirusowe początki powieści greckiej i ustaliły daty działalności niektórych powieściopisarzy[9].
Wymienione odkrycia nietylko pomnożyły materyalnie liczbę zabytków literatury greckiej, lecz także dały nam poznać bliżej pewne rodzaje literackie, o których dawniej mieliśmy niedokładne wyobrażenie.
- ↑ Greek historians (1909).
- ↑ RhM. 63, 370 mn.
- ↑ Klio VIII, 356-71.
- ↑ E. Schwartz, Hermes 44, 481 nn. uważa go nawet za fałszerza; czas życia jego kładzie również na I. w. prz. Ch.
- ↑ B. ph. Wischft. 1908, 199.
- ↑ Journ. of hell. st. 28, 277.
- ↑ Class. rev. 22, 118 nn. (na podstawie świadectw retorów starożytnych o Teopompie).
- ↑ Anonymus Argentinensis, Strassburg 1902.
- ↑ Por. T. Sinko, Romans grecki, Eos XI (1905), str. 68 nn.
