Strona:PL Witkowski Nowe odkrycia.pdf/12

kiemu Mesodmesowi. Ponieważ nie znamy poety tego nazwiska, a nawet imię Mesodmes jest niegreckie, bardzo prawdopodobnem jest, że zamiast Mesodmes czytać należy Mesomedes. Poetę tego nazwiska znamy z historyi poezyi greckiej; pochodził on z Krety i był wyzwoleńcem i nauczycielem muzyki Hadryana, u którego doszedł do wielkich łask za to, że uświetnił poematem ulubieńca jego, Antinousa. Odznaczał on się jako autor i kompozytor pieśni na lutnię. Następca Hadryana, Antoninus Pius, odjął z oszczędności Mesomedesowi pensyę publiczną, wyznaczoną mu przez jego poprzednika. Na czasy panowania Hadryana przypada też życie młodszego Dionysiosa z Halikarnassu, potomka znanego archeologa i retora z czasów Augusta. Ten młodszy Dionysios bylby może autorem hymnu do Muzy. Kto wie jednak czy nazwisko Dionysiosa nie dostało się tylko przez pomyłkę do rękopisu i czy Mesomedes nie jest autorem wszystkich trzech hymnów? Melodya tych hymnów różni się zupełnie od rzekomych melodyj greckich, jak Pindarowskiej i melodyi do hymnu Homerowego.
 Do niedawna, bo do r. 1891, były te hymny jedynym wiarogodnym zabytkiem muzyki starożytnej. Dopiero w wymienionym roku zwrócił uczony niemiecki Crusius uwagę na grecki napis nagrobka, znalezionego w r. 1883 przez Anglika Ramsaya w Azyi Mniejszej. Był to nagrobek niejakiego Seikilosa, który wznosząc sobie za życia pomnik grobowy, powziął był dziwaczną myśl kazać umieścić na nim kilka sentencyj filozoficznych, o tendencyi epikurejskiej i zaopatrzyć je – w melodyę. Dziwak ten prawdopodobnie sam ułożył napis i sam skomponował do niego melodyę. Czas, z którego pochodzi krótki zresztą napis nagrobkowy, nie da się bliżej określić. Melodya sama jest jasna i przejrzysta, jak i jej tekst. Prócz nut muzycznych, zaopatrzony jest tekst w znaki rytmiczne: zgłoski dwuczasowe oznaczone są linijka poprzeczną, zgłoski trójczasowe takąż linijka z haczykiem, rytm wiersza wskazują kropki.
 Prawie równocześnie, bo w r. 1893, odkrył zasłużony wydawca papirusów, Wessely, wśród papirusów egipskich, należących do zbioru arcyksięcia Rainera w Wiedniu, fragment papirusu, zawierającego partyturę jednego z chórów