Jeszcze w połowie tego stulecia filologia klassyczna z zazdrością spoglądała na archeologię, robiącą świetne odkrycia rok za rokiem i rozrastającą się z nieznacznych początków w wspaniały gmach. Wprawdzie i na polu filologii można było zaznaczyć kilka odkryć, między niemi i interesujące, ale wogólności filologia operowała wciąż tymsamym materyałem. Niespodziewanie otwarło się źródło, które zaczęło ją zasilać obficie: w grobach Egiptu znalazły się na kruchym materyale papirusu, prócz ważnych dla historyi dokumentów, cenne utwory literatury greckiej z epoki klassycznej i hellenistycznej. To też uwaga filologów zwrócona była w ostatnich latach na dolinę Nilu. Nagle pojawia się drugie źródło: krainie piramid poczyna robić konkurencyę środowisko życia religijnego helleńskiego, Delfy. Francuska szkoła archeologiczna w Atenach, pozostająca pod znakomitym kierunkiem Homolle’a, uzyskawszy środki od parlamentu francuskiego, rozpoczęła kopać na miejscu, w którem w starożytności leżały Delfy. Poszukiwania wydały bogaty plon, przede wszystkiem dla sztuki greckiej. Znalazł się tu obfity nowy materyał dla historyi architektury i rzeźby, zwłaszcza rzeźby archaicznej. Prócz tego znaleziono sporą ilość napisów, między niemi napisy, zawierające zabytki literackie. Zatrzymamy się nad temi napisami nieco dłużej.
Do świątyni Apollina, którą odkopano dopiero częściowo, przybywały corocznie tłumy pobożnych z najdalszych okolic
Strona:PL Witkowski Nowe odkrycia.pdf/9
Ta strona została przepisana.
NOWE ODKRYCIA W DZIEDZINIE MUZYKI GRECKIEJ.
