Ta strona została przepisana.
Twój ton to chmura! twój ton to grom!
Zabłyska, huczy i wali
Dęby i głazy — na złomie złom! —
I chwila ciszy......
Z hukami zawiei,
Posłyszysz gdzieś w dali,
Jak promyk nadziei,
Piosenkę sieroty...
Znów burza, znów jęk!...
Przez niebios przestworze,
Jak fale przez morze,
Jak gwiazd srebrzyste zaploty
Bieleją duchy —
I słodki dźwięk,
Lekki, jak wiotkie puchy,
Miły, jak jaśmin i róże —
Omija gromy, omija burze,
Płynąc przez niebios przestworze.
∗ ∗
∗ |
Twój ton — to uśmiech nieméj rozpaczy!
To piosnka więznia z-za kraty,
Kiedy dalekie góry zobaczy,
Dalekie łąki i kwiaty.
