Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/18

 — Jerzy, skarbie mój, powiedz przecie cokolwiek. Czyż nie mówiłam ci zawsze, że będąc w odwiedzinach, powinieneś od czasu do czasu coś powiedzieć? Mów, gdy się z tobą rozmawia.
 — Nikt zemną nie rozmawiał.
 — Jerzy, wszak mi przyrzekłeś być i grzecznym?
 — A cóż ja zrobiłem?
 Mrs. Chaworth przerwała:
 — Czy nie chciałbyś obejrzeć obrazów?
 — Nie, dziękuję. Najprzyjemniej mi, gdy mię zostawiają w spokoju.
 — Nie sądź go, pani — rzekła na to Mrs. Byron — z tego co tu widzisz. Potrafi on być wybornym, jeżeli zechce.
 — Wybornym! — mruknął Byron pod nosem.
 — Jerzy, czemu mruczysz? Jerzy, czemu mi zaprzeczasz? Czyż nie mówiłam ci zawsze... Czy nie słyszysz, co ja mówię!
 — Niech sobie wszyscy słuchają, co mówi Mrs. Byron!
 — Nie nazywaj mię Mrs. Byron, tak się nie mówi do matki! Nie chcę, żebyś mię nazywał Mrs. Byron...