ze strony Byrona za pierwszy wyraz ducha opozycyi wobec społeczności.
Wyraz jego dumy widać też i wtem, że kiedy go pierwszy raz w szkole nazwano lordem (dominus), oniemiał i rozpłakał się z rozkoszy, a po powrocie do domu pytał się matki, czy w jego twarzy nie widać zmiany. Choć z przekonań demokrata, kochał on swój tytuł lorda i para Anglii, jak nie mniej pamięć o swoich awanturniczych dziadach po mieczu i macierzystych królach szkockich.
Wraz z matką, mieszkał kolejno w Aberdeem i w Nottingham, koło opactwa Newstead, którego spadkobiercą został w r. 1798 (po śmierci Williama Byrona) i z którego posiadaniem związany był tytuł lordowski. Jednakże środki materyalne rodziny były zbyt szczupłe, aby utrzymać zamek Newsteadzki i w nim zamieszkiwać. Dla tego przenieśli się do Nottingham.
Ośm lat miał Byron, gdy zachorował na szkarlatynę — i matka zawiozła go w góry szkockie: potężne wrażenie tych gór na zawsze wyryło się w jego duszy — i przypominał je sobie, wędrując po Al-
Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/21
Ta strona została przepisana.