Uczył się niezbyt chętnie a przytem niesystematycznie i długi czas nie mógł trafić do dobrej szkoły. Natomiast czytał ogromnie dużo, już to skutkiem wrodzonej ciekawości, już skutkiem tego, że jako kulawy, nie mógł przyjmować udziału we wszystkich zabawach szkolnych. A choć temperament nieraz go unosił, choć do bójek i uczniowskich awantur był skory, to jednak kalectwo mu przeszkadzało do zbyt żywego udziału w igrzyskach. Natomiast wszelki sport — jazdę konną, pływanie, fechtunek — uprawiał namiętnie.
Początkowo uczył się w Aberdeen, następnie pod Londynem w średniej szkole d-ra Gleckee; wreszcie w szkole d-ra Drury w Harrow. Była to szkoła dla młodzieńców szlacheckich, do której wchodząc, Byron miał lat 13. Wstydził się bardzo, że umiał znacznie mniej od swych rówieśników, to też starał się szybko ich dopędzać: ale w jego pilności nie było żadnej równowagi; przeskakiwał ciągle od wielkich postępów do zupełnego lenistwa; namiętnie bowiem oddawał
Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/23
Ta strona została przepisana.