Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/25

z nim razem przepędzała czas na czytaniu, gawędzie, śpiewie, muzyce, pijatyce, kartach i hulance.
 Cambridge w gruncie niczem się nie różniło od Harrow; była to wówczas nędzna szkoła, mało co wyższa od średniej. Byronowi szkoła ta nie tylko nie wystarczała, ale wprost śmieszną się wydawała. W poczuciu swej wewnętrznej potęgi lekceważył on profesorów, szerząc ducha szyderstwa między młodzieżą. W Cambridge jednak oddał się głównie poezyi — i powoli przygotowywał zbiór, który wydał w r. 1806 p. t. Hours of Idleness (Godziny bezczynności). Zbiór ten wyszedł w bardzo małej liczbie egzemplarzy i Byron pod wpływem pastora Beetchera spalił go.
 Poprawiwszy swe dzieło, drugi raz wydał je w 100 egz. p. t. Juvenilia, a gdy wydanie się rozeszło, rzucił w świat edycyę trzecią, przeznaczoną już dla ogółu czytelników (1807).
 Godziny bezczynności jest to pstra mięszanina tłumaczeń, naśladowań i wierszy okolicznościowych. Nawet najlepsze