który nadto popełnił jakiś grzech tajemniczy, trawiony melancholią ucieka od ludzi, szuka dzikiej natury, zagłębia się w samym sobie, boleje nad wszechbytem (weltschmerz) i do tego dąży, aby stać się jednostką bezwzględnie wolną i wyzwoloną. Jest przy tem szlachetny, bohaterski, wojowniczy, tkliwy i kochający, szczodry i szyderski.
„Wędrówki Czajld-Harolda”, a mianowicie ich część I i II, były owocem tej podróży, którą poeta musiał przerwać, na wieść o chorobie matki. Ale przybył zapóźno, ujrzał już tylko jej zwłoki. Chociaż wiele złego uczyniła mu ta kobieta i choć bardzo być może, że gorycz jego duszy wypływała w znacznej części z nienormalnych warunków jego lat dziecinnych, jednak Byron bardzo silnie odczul stratę matki.
„Jednego miałem w życiu prawdziwego przyjaciela i tego już nie mam”.
W r. 1812 wyszły drukiem Wędrówki Czajld-Harolda. Jest to poetyczny dziennik podróży, swobodny co do formy, niepowiązany żadną fabułą, pełen melancholijnych, bohaterskich lub ironicznych
Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/30
Ta strona została przepisana.