Poeta wysnuł tu z kilku pierwszych rozdziałów Genezy potężną tragedyę ducha ludzkiego. Zestawił on dwóch braci: tłustego, pokornego, pozbawionego wyższych dążeń Abla — i rwącego się w nieskończoność buntownika — Kaina. Ten to był pierwszy człowiek, który się oparł wyrokom Boga i nie chciał Mu się pokłonić. Jest to geniusz ludzki zbuntowany przeciw więzom konieczności. Duch światła i pychy, Lucyfer, bierze go w opiekę i nie wróży mu szczęścia, zapowiada mu natomiast wyzwolenie ducha. Zabójstwo Abla przez Kaina, wynik nieszczęsnego przypadku, rozpoczyna nowy okres świata: ludzie odtąd umierać będą. W ten sposób nieocuglony duch Kaina nową klęskę na świat sprowadził: śmierć.
Poemat ten wywołał straszliwą wrzawę zachwytu i oburzenia, tak śród krytyki jak i ogółu czytelników.
Niebo i Ziemia, drugie misteryum Byrona, mniejsze ma znaczenie i godne uwagi raczej ze względu na majestat obrazów. Rzecz dzieje się przed potopem. Aniołowie Samiasa i Azaziel kochają córki ziemskie z rodu Kaina. Ar-
Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/60
Ta strona została przepisana.
