Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/73

lewiczu zaklętym. Na tle tej harmonii powstała postać typowa, zarówno przezroczysta, jak i zagadkowa, jednolita i wielostronna: Czajld-Harold, Lara, Manfred, Kain, Don Juan.
 Byli poeci wyżsi od niego mądrością, wyobraźnią, sztuką, ale nikt go nie przewyższał temperamentem — a temperament jego był tak silny, tak magnetyczny, tak szlachetny i piękny, że mu przebaczono niejedno — i sama postać Byrona stała się jakby wcieleniem poezyi.
 Indywidualizm jego, niesłychanie potężny i zasadniczo samolubny, był jednak na tyle pokrewny z żywiołowemi pragnieniami tłumów, że ten poeta, rzekomo osamotniony i oderwany od społeczności, właśnie wyrażał wszystkie jej elementarne pragnienia.
 Na tem też utajonem pokrewieństwie duchowem Byrona z tłumem — polegała istota jego bezpośredniego sukcesu. Fantastyczne historye o demonicznych korsarzach, zdawały się ówczesnym ludziom jakby nową rewelacyą. Dla nas są one mniej ciekawe: my bardziej rozczytujemy się w jego rzeczach mniej po-