sam omywszy się wodą, nieczysty będzie aż do wieczora.
24. Jeźliby spał z nią mąż czasu krwie miesięcznéj, nieczysty będzie przez siedm dni: i wszelka pościel, na któréjby spał, nieczysta będzie.
25. Niewiasta, która cierpi przez wiele dni płynienie krwie nie na czas miesiąców, albo która po miesięcznéj krwi płynąć nie przestaje: póki podległa téj niemocy, nieczysta będzie, jakoby była czasu miesięcznego.
26. Wszelka pościel, na któréjby spała, i naczynie, na któremby siedziała, splugawione będzie.
27. Ktokolwiek się ich dotknie, wypierze szaty swe: a sam omywszy się wodą, nieczysty będzie aż do wieczora.
28. A jeźli się zastanowi krew, i przestanie płynąć, naliczy siedm dni czyszczenia swego.
29. A ósmego dnia ofiaruje za się kapłanowi parę synogarlic, albo dwoje gołąbiąt do drzwi przybytku świadectwa.
30. Który jedno uczyni za grzech, a drugie na całopalenie, i będzie się modlił za nię przed Panem, i za płynienie nieczystości jéj.
31.. Przetóż nauczać będziecie syny Izraelowe, aby się strzegli nieczystości i nie pomarli w plugastwach swych, gdyby splugawili przybytek mój, który jest między wami.
32. Tenci jest zakon tego, który cierpi płynienie nasienia, i który się plugawi sprawą z niewiastą,
33. I która miesięcznych czasów bywa wyłączona, albo która ustawiczną krwią płynie, i człowieka, któryby spał z nią.
I mówił Pan do Mojżesza po śmierci dwu synów Aaronowych, kiedy ofiarując cudzy ogień zabici są. [1]
2. I przykazał mu, mówiąc: Mów do Aarona, brata twego, aby nie każdego czasu wchodził do świątnice, która jest za zasłoną przed ubłagalnią, którą jest nakryta skrzynia, aby nie umarł; (bo w obłoku ukazować się będę nad wyrocznicą): [2]
3. Aż to pierwéj uczyni: Cielca za grzech ofiaruje, a barana na całopalenie.
4. Oblecze się w szatę lnianą, a ubraniem lnianem okryje łono: opasze się pasem lnianym, a czapkę lnianą weźmie na głowę; bo te szaty są święte, w które wszystkie, omywszy się, oblecze się.
5. I przyjmie od wszystkiego zgromadzenia synów Izraelowych dwu kozłów za grzech, a jednego barana na całopalenie.
6. A gdy ofiaruje cielca i modlić się będzie za się i za dom swój,
7. Dwu kozłów postawi przed Panem we drzwiach przybytku świadectwa.
8. I puściwszy na obudwu losy, jeden Panu, a drugi kozłowi wypuszczalnemu:
9. Którego los wynidzie Panu, ofiaruje go za grzech.
10. A którego na kozła wypuszczalnego, postawi go żywego przed Panem, aby uczynił modlitwę nad nim, a wypuścił go na puszczą.
11. To rządnie odprawiwszy, ofiaruje cielca, a modląc się za się i za dom swój, ofiaruje go.
12. A wziąwszy kadzidlnicę, którą węglem żarzystym napełni z ołtarza, i nabrawszy ręką przyprawionego kadzenia wonnego na zapał, wnidzie za zasłonę do świątnice:
13. Aby nakładłszy na ogień wonności, mgła ich i para okryła wyrocznicę, która jest nad świadectwem, a nie umarł.
14. Weźmie téż krwie cielcowéj i pokropi palcem siedmkroć przeciw ubłagalni na wschód słońca.
15. A gdy zabije kozła za grzech ludu, wniesie krew jego za zasłonę, jako jest przykazano o krwi cielcowéj, aby pokropił przeciwko wyrocznicy:
16. A oczyścił świątnicę od nieczystót synów Izraelowych, i od przestępstwa ich i wszystkich grzechów. Wedle tego obrzędu uczyni przybytkowi świadectwa, który rozbity jest między nimi, w pośrodku plugastw mieszkania ich.
17. Żaden człowiek niechaj nie będzie w przybytku, kiedy najwyższy kapłan wchodzi do świątnice, aby
