12. Ani wynidzie z świętych, aby nie splugawił świątnice Pańskiéj; bo olejek świętego pomazania Boga jego jest na nim: Ja Pan.
13. Pannę za małżonkę weźmie. [1]
14. Lecz wdowy i odrzuconéj i plugawéj i nierządnice nie pójmie, ale panienkę z ludu swego:
15. Aby nie zmięszał plemienia rodzaju swego z pospolitym człowiekiem ludu swego; bom Ja Pan, który go poświącam.
16. I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
17. Mów do Aarona: Człowiek z nasienia twego, według domów, któryby miał zmazę, nie będzie ofiarował chleba Bogu swemu:
18. Ani przystąpi do służby jego: jeźli będzie ślepy, jeźli chromy, jeźli małego nosa, albo wielkiego, albo krzywego:
19. Jeźli złamanéj nogi, jeźli ręki:
20. Jeźli garbaty, jeźli płynących oczu, jeźli mający bielmo na oku, albo świerzb ustawiczny, jeźli parchy na ciele, albo wypukły.
21. Wszelki, któryby miał wadę z nasienia Aarona kapłana, nie przystąpi ofiarować ofiar Panu, ani chlebów Bogu swemu.
22. Wszakże będzie pożywał chleba, który ofiarują w świątnicy:
23. Ale tak, żeby za zasłonę nie wchodził, ani do ołtarza przystępował: ponieważ ma wadę, a nie ma plugawić świątnice mojéj: Ja Pan, który je poświącam.
24. Mówił tedy Mojżesz do Aarona i do synów jego i do wszystkiego Izraela wszystko, co mu było rozkazano.
Mówił téż Pan do Mojżesza, rzekąc:
2. Mów do Aarona i do synów jego, aby się strzegli tych rzeczy, które są poświęcone synów Izraelowych, i nie splugawiali imienia rzeczy mnie poświęconych, które oni ofiarują: Ja Pan.
3. Mów do nich i do potomków ich: Wszelki człowiek, który przystąpi z rodu waszego do tych rzeczy, które są poświęcone, i które ofiarowali synowie Izraelowi Panu, w którym jest nieczystota, zginie przed Panem: Ja jestem Pan.
4. Człowiek z nasienia Aaronowego, któryby był trędowaty, albo płynienie nasienia cierpiący: nie będzie jadł z tych rzeczy, które mi są poświęcone, aż będzie uzdrowion. Któryby się dotknął nieczystego od zmarłego, i z którego wychodzi nasienie jakoby złączenia,
5. I który się dotyka płazu i czegokolwiek nieczystego, którego dotknienie jest nieczyste:
6. Nieczysty będzie aż do wieczora, i nie będzie jadł tych rzeczy, które są poświęcone; ale gdy omyje ciało swoje wodą,
7. A słonce zajdzie: tedy oczyszczony, będzie pożywał rzeczy poświęconych; bo pokarm jego jest.
8. Zdechliny i uchwyconego od zwierza nie będą jeść, ani się splugawią niemi: Jam jest Pan. [2]
9. Niechaj strzegą przykazania mego, aby nie podlegli grzechowi i nie umarli w świątnicy, gdyby ją splugawili: Ja Pan, który je poświącam.
10. Żaden obcy nie będzie jadł rzeczy poświęconych: komornik kapłański, i najemnik jeść z nich nie będą.
11. Ale którego kapłan kupił, i któryby był rodzic domu jego, ci będą jeść z nich.
12. Jeźli córka kapłańska pójdzie za kogokolwiek z ludu: z tych rzeczy, które są poświęcone, i z pierwocin nie będzie jadła.
13. Ale jeźli wdowa, albo odrzucona, i bez dziatek wróci się do domu ojca swego: jako panienką zwykła była, będzie jeść pokarmy ojca swego. Wszelki obcy jeść z nich nie ma wolności.
14. Ktoby z niewiadomości jadł poświęcone, nadda piątą część do tego, co zjadł, i da kapłanowi do świątnice.
15. Ani splugawią poświęconych rzeczy synów Izraelowych, które ofiarują Panu:
16. By snadź nie podjęli karania za grzech swój, gdyby jedli poświęcone: Ja Pan, który je poświącam.
