10. Wdowa i odrzucona, cokolwiek ślubią, oddadzą.
11. Żona w domu męża, gdy się ślubem obowiąże i przysięgą,
12. Jeźliby usłyszał mąż a milczał, ani się sprzeciwił obietnicy, odda, cokolwiek obiecała.
13. Ale jeźliby się wnet sprzeciwił, nie będzie winna obietnice; bo się mąż sprzeciwił: a Pan jéj miłościw będzie.
14. Jeźliby ślubiła i przysięgą się obowiązała, żeby postem, albo innych rzeczy strzymaniem trapiła duszę swoje: na woli męża będzie, żeby czyniła albo nie czyniła.
15. Jeźliby usłyszawszy mąż zamilczał, a do drugiego dnia odłożył zdanie: cokolwiek była ślubiła i obiecała, odda: ponieważ, skoro usłyszał, zamilczał.
16. Lecz jeźli był przeciw temu jako się dowiedział: on poniesie nieprawość jéj.
17. Te są prawa, które ustawił Pan Mojżeszowi między mężem i żoną, między ojcem i córką, która jest jeszcze w leciech dziewczynych, albo która mieszka w ojcowskim domu.
I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:
2. Pomścij się pierwéj krzywdy synów Izraelowych nad Madyanitami, i tak zebran będziesz do ludu twego.
3. I wnet Mojżesz: Uzbrójcie, pry, z was męże ku bitwie, którzyby mogli uczynić pomstę Pańską nad Madyanity.
4. Tysiąc mężów z każdego pokolenia niech będzie wybranych z Izraela, którzyby posłani byli na wojnę.
5. I wyprawili po tysiącu z każdego pokolenia, to jest, dwanaście tysięcy gotowych do bitwy:
6. Które posłał Mojżesz z Phineesem, synem Eleazara kapłana: naczynie téż święte i trąby na trąbienie dał mu.
7. I potkawszy się z Madyańczyki i zwyciężywszy je, wszystkę mężczyznę pobili:
8. I króle ich, Ewi i Recem, i Sur i Hur i Rebe, pięć książąt narodu: Balaama téż, syna Beorowego, mieczem zabili. [1]
9. I pobrali niewiasty i dziatki ich, i wszystko bydło, i wszystek sprzęt, cokolwiek mogli mieć, splądrowali:
10. Tak miasta, jako wsi i miasteczka ogień pożarł.
11. I pobrali plony i wszystko, co poimali, tak z ludzi jako z bydła.
12. I przywiedli do Mojżesza, i Eleazara kapłana, i do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelowych: inny lepak statek znieśli do obozu na polach Moab nad Jordanem przeciwko Jerychu.
13. I wyszli Mojżesz i Eleazar kapłan i wszyscy przełożeni Synagogi przeciwko im z obozu.
14. I rozgniewany Mojżesz na hetmany wojska, na tysiączniki i na setniki, którzy byli przyszli z wojny,
15. Rzekł: Czemuście niewiasty zachowali?
16. Zaś nie te są, które zwiodły syny Izraelowe za poduszczeniem Balaamowem, i przywiodły was ku zgrzeszeniu przeciw Panu grzechem Phegor, przez co i lud jest pokaran?
17. A tak wszystkie zabijcie, cokolwiek jest mężczyzny i między dziećmi: i niewiasty, które już poznały męże w złączeniu, pozabijajcie:
18. A dzieweczki i wszystkie białegłowy panny zachowajcie sobie:
19. A mieszkajcie siedm dni za obozem: ktoby zabił człowieka albo się dotknął zabitego, oczyszczon będzie dnia trzeciego i siódmego.
20. I wszystek łup, bądźby szata była, bądź naczynie, i coby ku używaniu zgotowano było, ze skór kozich i sierci i drzewa, będzie oczyszczono.
21. Eleazar téż kapłan do mężów na wojska, którzy się potykali, tak mówił: To jest przykazanie zakonu, które rozkazał Pan Mojżeszowi. [2]
22. Złoto i śrebro, i miedź, i żelazo, i ołów, i cena,
23. I wszystko, co może przejść przez płomień, ogniem się oczyści: a cokolwiek ognia strzymać nie może, wodą oczyszczenia będzie poświęcono.
24. I wymyjecie szaty wasze dnia
