5. I prosimy, jeźliśmy naleźli łaskę przed tobą, abyś ją nam, sługom twoim, dał za osiadłość, a nie kazał nam przeprawić się przez Jordan.
6. Którym odpowiedział Mojżesz: A więc bracia wasi pójdą na wojnę, a wy tu siedzieć będziecie?
7. Czemu kazicie serce synów Izraelowych, żeby nie śmieli przejść na miejsce, które im Pan da?
8. Izali nie tak czynili ojcowie wasi, gdym posłał z Kadesbarne na szpiegowanie ziemie?
9. I gdy przyszli aż do Doliny grona, oglądawszy wszystkę ziemię, skazili serce synom Izraelowym, że nie weszli na granice, które im Pan dał:
10. Który rozgniewawszy się przysiągł, mówiąc:
11. Jeźli oglądają ludzie ci, którzy wyszli z Egiptu ode dwudziestu lat i wyżéj, ziemię, którąm pod przysięgą obiecał Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi: i nie chcieli iść za mną:
12. Oprócz Kaleba, syna Jephone, Cenezejczyka, a Jozuego, syna Nun, ci wypełnili wolą moję.
13. I rozgniewawszy się Pan na Izraela, obwodził go po puszczy czterdzieści lat, aż wyginął wszystek naród, który był złe uczynił przed oczyma jego.
14. A oto wy, prawi, powstaliście miasto ojców waszych, rozmnożenie i wychowanie ludzi grzesznych, abyście przyczynili zapalczywości Pańskiéj przeciw Izraelowi.
15. Jeźli nie będziecie chcieli iść za nim, na pustyni lud opuści: a wy przyczyną będziecie śmierci wszystkich.
16. A oni blisko przystąpiwszy, rzekli: Owczarnie owcom zbudujemy, i chlewy dla bydła, dziatkom téż naszym miasta obronne:
17. A my sami zbrojni i przepasani pójdziemy na wojnę przed synmi Izaelowymi, aż je na miejsca ich wprowadziemy: dziatki nasze i cokolwiek mieć możemy, będą w mieściech murowanych, dla zdrady obywatelów.
18. Nie wrócimy się do domów naszych, aż odzierżą synowie Izraelowi dziedzictwo swoje:
19. I nie będziemy nic domagać się za Jordanem; bo już mamy dzierżawę naszę na wschodniéj jego stronie.
20. Którym rzekł Mojżesz: Jeźli chcecie uczynić, co obiecujecie, idźcież przed Panem gotowi na wojnę: [1]
21. A każdy mąż waleczny niech przejdzie Jordan zbrojno, aż Pan wywróci swe nieprzyjacioły:
22. A będzie mu poddana wszystka ziemia: tedy będziecie bez winy u Pana i u Izraela, i otrzymacie krainy, których chcecie przed Panem.
23. Ale jeźli tego, co powiadacie, nie uczynicie: nikt nie wątpi, że grzeszycie przeciw Bogu: a wiedzcie, iż grzech wasz zachwyci was.
24. A tak budujcie miasta dziatkom waszym, i owczarnie i chlewy owcom i dobytkom waszym: a to, coście obiecali, wypełńcie.
25. I rzekli synowie Gad i Ruben do Mojżesza: Jesteśmy słudzy twoi; uczyniemy, co nasz Pan każe. [2]
26. Dziatki nasze i niewiasty i bydła i dobytki zostawiemy w miastach Galaad,
27. A my, słudzy twoi wszyscy, gotowi pójdziemy na wojnę, jako ty, Panie, mówisz.
28. Przykazał tedy Mojżesz Eleazarowi kapłanowi, i Jozuemu, synowi Nun, i książętom domów wedle pokolenia Izraelowego, i rzekł do nich:
29. Jeźli przejdą synowie Gad i synowie Ruben z wami Jordan wszyscy zbrojno ku bitwie przed Panem, i wam ziemia będzie poddana: dajcie im Galaad w osiadłość. [3]
30. Ale jeźliby przejść nie chcieli zbrojno z wami do ziemie Chanaan, między wami miejsca ku mieszkaniu niech wezmą.
31. Odpowiedzieli synowie Gad i synowie Ruben: Jako mówił Pan sługom swoim, tak uczynimy:
32. Sami zbrojno pójdziemy przed Panem do ziemie Chanaan, i wyznawamy, żeśmy osiadłość już wzięli za Jordanem.
33. A tak dał Mojżesz synom Gad, i Ruben, i połowicy pokolenia Manasse, syna Józephowego, królestwo Sehon, króla Amorrejczyka, i królestwo Og, króla Bazan, i ziemie ich z miasty swemi wokoło. [4]
34. Zbudowali tedy synowie Gad, Dybon i Ataroth i Aroer,
