A pokoleniu Lewi nie dał osiadłości; bo Pan, Bóg Izraelów sam jest osiadłością ich, jako mu powiedział.
To jest, co posiedli synowie Izraelowi w ziemi Chanaan, którą im dali Eleazar kapłan i Jozue, syn Nun, i książęta domów wedle pokoleni Izraelowych:
2. Losem wszystko dzieląc, jako był przykazał Pan w ręce Mojżeszowéj dziewięciorgu pokoleniu i połowicy pokolenia. [1]
3. Bo dwojgu pokoleniu i połowicy dał był Mojżesz osiadłość za Jordanem: oprócz Lewitów, którzy nic ziemie nie wzięli między bracią swoją.
4. Ale na ich miejsce nastąpili synowie Józeph, rozdzieleni na dwoje pokolenia, Manasse i Ephraim: ani wzięli Lewitowie innego działu w ziemi, jedno miasta na mieszkanie, a przedmieścia ich na chowanie dobytków i bydła swego.
5. Jako był przykazał Pan Mojżeszowi, tak uczynili synowie Izraelowi i podzielili ziemię.
6. Przystąpili tedy synowie Juda do Jozuego w Galgalu, i rzekł do niego Kaleb, syn Jephone, Cenezejczyk: Wiesz, co mówił Pan do Mojżesza, człowieka Bożego, o mnie i o tobie w Kadesbarnie.
7. Czterdzieści mi lat było, kiedy mię słał Mojżesz, sługa Pański, z Kadesbarny, żebym wypatrował ziemię: i powiedziałem mu, co mi się zdała prawda. [2]
8. Lecz bracia moi, którzy chodzili zemną, skazili serce ludu: a jam przecię naśladował Pana, Boga mego.
9. I przysiągł Mojżesz dnia onego, mówiąc: Ziemia, po któréj deptała noga twoja, będzie osiadłością twoją, i synów twoich na wieki, iżeś naśladował Pana, Boga mego.
10. Użyczył mi tedy Pan żywota, jako obiecał, aż do dnia dzisiejszego: czterdzieści i pięć lat temu, jako mówił Pan słowo do Mojżesza, gdy Izrael chodził po puszczy: dzisiaj mam ośmdziesiąt i pięć lat,
11. Tak duży, jakom był duży na on czas, gdym był posłan na szpiegowanie: onego czasu siła we mnie aż do dnia dzisiejszego trwa, tak ku bojowaniu, jako ku chodzeniu.
12. Dajże mi tedy tę górę, którą Pan obiecał, coś i sam słyszał, na któréj są Enacym, i miasta wielkie i obronne: jeźli snadź Pan będzie zemną, i będę mógł wygładzić je, jako mi obiecał. [3]
13. I błogosławił mu Jozue, i dał mu Hebron w osiadłość.
14. I od tego czasu dostał się Hebron Kaleb, synowi Jephone, Cenezejczykowi aż do dnia dzisiejszego: iż naśladował Pana, Boga Izraelskiego.
15. Imię Hebrona zwane przedtem Karyath Arbe: Adam największy między Enacym tam leży. I przestała ziemia od wojny.
Dział tedy synów Judy według rodzajów ich ten był: od granice Edom, puszcza Syn na południe, i aż do ostatniéj części południowéj strony. [4]
2. Początek jéj od końca morza najsłonszego i od języka jego, który patrza na południe.
3. A wychodzi przeciw wstępu Skorpiona, i przechodzi do Syn: a wstępuje do Kadesbarne i zachodzi do Esron, wstępując do Addar, i okrążając Karkaa.
4. A ztąd przechodząc do Asemona, i przychodząc do potoku Egiptu, i będą granice jego morze wielkie: ten będzie koniec strony południowéj.
5. A od wschodu słońca będzie początek, morze najsłonsze aż do końca Jordanu: i to, co patrzy ku północy, od języka morskiego, aż do téjże rzeki Jordanu.
6. I wstępuje granica do Beth Hagle, a przechodzi od północy do Beth Araby, wstępując do kamienia Boen, syna Ruben.
7. I ciągnąc aż do granic Debery z doliny Achor, przeciw północy patrząc ku Galgalu, które jest prze-
- ↑ Num. 34, 13.
- ↑ Num. 14, 22.
- ↑ Eccl. 46, 11.(
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.)
- ↑ Num. 34. 2.
