Panie Boże, iż niemasz podobnego tobie, i niemasz Boga oprócz ciebie, we wszystkiem, cośmy słyszeli w uszy nasze.
23. A któryż jest naród na ziemi, jako lud twój Izraelski, dla którego szedł Bóg, aby go sobie odkupił za lud i uczynił sobie imię, a iżby im czynił wielkie rzeczy i straszne na ziemi od oblicza ludu twego, któryś sobie wykupił z Egiptu, naród i bogi jego.
24. Albowiem umocniłeś sobie twój lud Izraelski za lud wieczny: a ty, Panie Boże, stałeś się im za Boga.
25. Teraz tedy, Panie Boże, słowo, któreś rzekł na sługę twego i na dom jego, wzbudź na wieki, a uczyń, jakoś powiedział,
26. Aby wielbione było imię twoje aż na wieki, ażeby mówiono: Pan zastępów Bóg nad Izraelem, a dom sługi twego Dawida będzie umocniony przed Panem.
27. Ponieważ ty, Panie zastępów, Boże Izraelski, objawiłeś ucho sługi twego, mówiąc: Dom zbuduję tobie: dlatego nalazł sługa twój serce swoje, aby się modlił tobie tą modlitwą do ciebie.
28. Teraz tedy, Panie Boże, tyś jest Bóg, a słowa twoje będą prawdziwe; boś mówił do sługi twego te rzeczy dobre.
29. Pocznijż tedy a błogosław domowi sługi twego, aby był na wieki przed tobą; boś ty, Panie Boże, rzekł, i błogosławieństwem twojem będzie ubłogosławion dom sługi twego na wieki.
I stało się potem, że poraził Dawid Philistyny i uniżył je i wziął Dawid uzdę daniéj z rąk Philistyńskich. [1]
2. I poraził Moab, i pomierzył je sznurem, równając z ziemią: ale wymierzył dwa sznury, jeden na zabicie, a drugi na żywo zachowanie: i został Moab Dawidowi służąc pod hołdem.
3. I poraził Dawid Adarezera, syna Rochob, króla Soba, gdy wyjechał, aby panował nad rzeką Euphratem.
4. I poimawszy Dawid z jego strony tysiąc i siedmset jezdnych, a dwadzieścia tysięcy pieszych, poderznął żyły wszystkich woźników, a zostawił z nich sto wozów.
5. Przyciągnęła téż Syrya Damaszku, aby pomoc dała Adarezer, królowi Soba: i poraził Dawid z Syryéj dwadzieścia i dwa tysięcy mężów.
6. I postawił Dawid żołnierze dla obrony w Syryéj w Damaszku: i została Syrya Dawidowi służąc pod hołdem; i zachował Pan Dawida we wszystkiem, do czegokolwiek się udał.
7. I pobrał Dawid zbroje złote, które mieli słudzy Adarezerowi i przyniósł je do Jeruzalem.
8. I z Betę i z Beroth, miast Adarezer, wziął król Dawid miedzi bardzo wiele.
9. I usłyszał Thou, król Emath, że poraził Dawid wszystkę moc Adarezerowę,
10. I posłał Thou Jorama, syna swego, do króla Dawida, aby go pozdrowił, radując się, i dzięki czynił przeto, że zwalczył Adarezera i poraził go; bo Thou był nieprzyjacielem Adarezerowi, a w ręce jego były naczynia złote i naczynia śrebrne i naczynia miedziane:
11. Które téż poświęcił król Dawid Panu ze śrebrem i złotem, które był poświęcił ode wszech narodów, które podbił.
12. Z Syryéj, z Moab i z synów Ammonowych i z Philistynów i z Amaleków i z korzyści Adarezera, syna Rohoba, króla Soba.
13. Uczynił téż sobie Dawid sławę, gdy się wracał wziąwszy Syryą w dolinie Zup solnych, poraziwszy ośmnaście tysięcy.
14. I położył w Idumei straż, i postawił obronę, i stała się wszystka Idumea służąca Dawidowi: i zachował Pan Dawida we wszystkiem, do czegokolwiek się obrócił.
15. I królował Dawid nad wszystkim Izraelem, czynił téż Dawid sąd i sprawiedliwość wszemu ludowi swemu.
16. A Joab, syn Sarwii, był nad wojskiem, Josaphad lepak, syn Ahilud, był kanclerzem.
17. A Sadok, syn Achitob, i Achi-
