pieśni Pańskich, które sprawił Dawid król ku chwaleniu Pana, iż na wieki miłosierdzie jego, Psalmy Dawidowe grając rękami swemi: a kapłani trąbili przed nimi, a wszystek lud Izraelski stał.
7. Poświęcił téż Salomon pośrodek sieni przed kościołem Pańskim; bo tam był ofiarował całopalenia i tłustości zapokojnych ofiar; albowiem ołtarz miedziany, który był sprawił, nie mógł zdzierżeć całopalenia i ofiar i tłustości.
8. Uczynił tedy Salomon onego czasu uroczyste święto przez siedm dni i wszystek Izrael z nim zgromadzenie bardzo wielkie, od wejścia Emath aż do potoka Egipskiego.
9. I uczynił dnia ósmego święto zgromadzenia, dlatego że poświącał ołtarz przez siedm dni i święto obchodził przez siedm dni.
10. Dnia tedy dwudziestego i trzeciego miesiąca siódmego rozpuścił lud do przybytków swoich weselący się i radujący z dobra, które Pan uczynił Dawidowi i Salomonowi i ludowi swemu Izraelskiemu.
11. I dokonał Salomon domu Pańskiego i domu królewskiego i wszystkiego, co był umyślił w sercu swojem, aby uczynił w domu Pańskim i w domu swym, i poszczęściło mu się. [1]
12. I ukazał mu się Pan w nocy i rzekł: Wysłuchałem modlitwę twoję i obrałem to miejsce sobie za dom ofiary.
13. Jeźli zamknę niebo i deszcz by nie szedł, i kazałbym i przykazał szarańczy, aby pożarła ziemię, i przepuściłbym powietrze na lud mój:
14. A nawróciwszy się lud mój, nad którym wzywano jest imię moje, prosiłby mię i szukał oblicza mego i pokutowałby[2] za drogi swe złośliwe: i ja wysłucham z nieba i będę miłościw grzechom ich i uzdrowię ziemię ich.
15. Oczy téż moje będą otworzone i uszy moje gotowe ku modlitwie tego, który się będzie na tem miejscu modlił.
16. Bom obrał i poświęcił to miejsce, aby tam imię moje było na wieki, a żeby tam trwały oczy moje i serce moje po wszystkie dni.
17. Ty téż jeźli będziesz chodził przedemną, jako chodził Dawid, ojciec twój, a będziesz czynił wedle wszystkiego, com ci przykazał, i będziesz strzegł sprawiedliwości i sądów moich:
18. Wzbudzę stolicę królestwa twego, jakom obiecał Dawidowi, ojcu twemu, mówiąc: Nie będzie odjęty z pokolenia twego mąż, któryby był książęciem nad Izraelem.
19. Ale jeźli się odwrócicie a opuścicie sprawiedliwości moje i przykazania moje, którem wam podał, a odszedłszy będziecie służyć bogom cudzym i kłaniać się im:
20. Wykorzenię was z ziemie mojéj, którąm wam dał: a ten dom, którym poświęcił imieniowi memu, odrzucę od oblicza mego i podam go w przypowieść i na przykład wszystkim narodom.
21. A dom ten będzie za przypowieść wszystkim przechodzącym, i zdumiawszy się będą mówić: Przecz tak uczynił Pan téj ziemi i domowi temu?
22. I odpowiedzą: Iż opuścili Pana, Boga ojców swoich, który je wywiódł z ziemie Egipskiéj, a chwycili się bogów cudzych i kłaniali się im i chwalili: przeto przyszło na nie to wszystko złe.
A gdy wyszło dwadzieścia lat potem, jako zbudował Salomon dom Pański i dom swój: [3]
2. Miasta, które był dał Hiram Salomonowi, pobudował i dał tam mieszkanie synom Izraelskim.
3. Ciągnął téż do Emath Soba i wziął ją.
4. I zbudował Palmirę na puszczy i inne miasta bardzo obronne pobudował w Emath.
5. I zbudował Bethoron wyższe i Bethoron niższe, miasta murowane, mające i bramy i zawory i zamki.
6. Baalath téż i wszystkie miasta mocne, które były Salomonowe, i wszystkie miasta poczwórnych wozów,
- ↑ 3.Król. 9, 1.
- ↑ Po hebr. — i odwróciłby się od dróg swych złośliwych.
- ↑ 3.Król. 9, 10.
