Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0437

Ta strona została uwierzytelniona.

Nabatów, który był w Egipcie; (bo tam był uciekł przed Salomonem), wnet się wrócił.

3.I przyzwali go, i przyszedł ze wszystkim ludem Izraelskim: i mówili do Roboama, mówiąc:

4.Ojciec twój cisnął nas bardzo twardem jarzmem, ty lżéj rozkazuj, niż ojciec twój, który na nas włożył ciężką niewolą, i ulżyj trochę z ciężaru, abyśmyć służyli.

5.Który rzekł: Po trzech dniach wróćcie się do mnie. A gdy lud odszedł.

6.Radził się król starszych, którzy stawali przed ojcem jego Salomonem, póki jeszcze był żyw, mówiąc: Co za radę dajecie, żebych odpowiedział ludowi?

7.Którzy mu rzekli: Jeźli się podobasz ludowi temu, a zmiękczysz je słowy łaskawemi, będąc służyć przez wszystek czas.

8.Ale on opuścił radę starych a z młodymi zaczął radę, którzy z nim wychowani byli i przy nim byli.

9.I rzekł do nich: Co się wam zda? albo co mam odpowiedzieć ludowi temu, który do mnie mówił: Ulżyj jarzma, które na nas twój ojciec włożył?

10.A oni odpowiedzieli jako młodzieńcy, wespółek z nim w rozkoszach wychowani, i rzekli: Tak powiesz ludowi, któryć mówił: Ojciec twój obciążył jarzmo nasze, ty ulżyj: i tak mu odpowiesz: Najmniejszy palec mój mięższy jest niż biodra ojca mego.

11.Ojciec mój kładł na was ciężkie jarzmo, a ja większy ciężar przyłożę: ojciec mój siekł was biczmi, a ja was siec będę basałykami.

12.A tak Jeroboam i wszystek lud przyszli do Roboama dnia trzeciego, jako im był rozkazał.

13.I odpowiedział król surowie, opuściwszy radę starszych.

14.I mówił do nich według woli młodzieńców: Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, które ja cięższem uczynię: ojciec mój siekł was biczmi, a ja was będę siekł basałykami.

15.I nie przyzwolił na prośbę ludu; bo była wola Boża, aby się spełniła mowa jego, którą był rzekł przez rękę Achiasza Sylończyka do Jeroboama, syna Nabat.

16.A lud wszystek, gdy król surowie mówił, tak rzekł do niego: Nie mamy części w Dawidzie, ani dziedzictwa w synu Isai. Wróć się, Izraelu, do przybytków twoich, a ty paś dom swój, Dawidzie. I odszedł Izrael do przybytków swoich.

17.A nad syny Izraelskimi, którzy mieszkali w mieściech Judzkich, królował Roboam.

18.I posłał Roboam Adurama, który był nad pobory, i ukamienowali go synowie Izraelscy, i umarł: a król Roboam pokwapił się wsięść na wóz i uciekł do Jeruzalem.

19.I odstąpił Izrael od domu Dawidowego aż do dnia tego.


ROZDZIAŁ XI.
Roboam chciał dobywać rozerwanego królestwa swego, ale za opowiedzeniem Pana Boga woli swojéj musiał dać pokój: miasta budował, Lewity i kapłany wygnane od Jeroboama przyjął, pojął żon i miłośnic wiele.

I przyjechał Roboam do Jeruzalem i zwołał wszystek dom Juda i Benjamin, sto i ośmdziesiąt tysięcy przebranych i walecznych, aby walczył przeciw Izraelowi a obrócił królestwo swe do siebie. [1]

2.I stała się mowa Pańska do Semei, człowieka Bożego, mówiąc:

3.Mów do Roboama, syna Salomonowego, króla Juda, i do wszego Izraela, który jest w Juda i Benjamin:

4.To mówi Pan: Nie pójdziecie, ani walczyć będziecie przeciw braci waszéj: niech się wróci każdy do domu swego; bo się to za moją wolą stało. Którzy usłyszawszy słowo Pańskie, wrócili się a nie ciągnęli przeciw Jeroboamowi.

5.I mieszkał Roboam w Jeruzalem i pobudował miasta murowane w Juda.

6.I zbudował Bethlehem i Etam i Thekue.

7.Bethsur téż i Socho i Odollam.

8.Ktemu i Geth i Maresa i Zyph.

9.Ale i Aduram i Lachis i Azeka.

10.Saraa téż i Ajalon i Hebron, które były w Juda i w Benjamin, miasta bardzo obronne.

  1. 3.Król. 12, 24.