mieściech Judzkich i przywiódł w cudzołóstwo obywatele Jeruzalem, i Judę w przestępstwo.
12. I przyniesiono mu list od Eliasza proroka, w którym napisano było: To mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Iżeś nie chodził drogami Jozaphata, ojca twego, i drogami Asa, króla Judzkiego:
13. Aleś chodził drogą królów Izraelskich, i przywiodłeś ku cudzołóstwu Judę i obywatele Jeruzalem, naśladując cudzołóstwa domu Achabowego, nadto pomordowałeś i bracią twą, dom ojca twego, lepsze nad cię:
14. Oto Pan skarze cię kaźnią wielką, z ludem twoim i z syny i z żonami twemi i ze wszystką majętnością twoją.
15. A ty zachorzejesz złą niemocą wnętrza twego, aż wynidą trzewa twoje pomału na każdy dzień.
16. Pobudził tedy Pan na Jorama ducha Philistynów i Arabczyków, którzy są o granicę z Ethyopiany.
17. I wtargnęli do ziemie Judzkiéj i spustoszyli ją i pobrali wszystkę majętność, która się nalazła w domu królewskim, ktemu syny jego i żony: i nie został mu syn, jedno Joachas, który był najmłodszy.
18. A nad to wszystko zaraził go Pan niemocą wnętrza nieuleczoną.
19. A gdy dzień na dzień następował i toczyły się czasy, wyszły dwa lata: i tak długą chorobą wysuszony, tak iż téż z siebie wnętrzności swe wyrzucał, zaraz z chorobą i żywota pozbył. I umarł bardzo złą chorobą, i nie uczynił mu lud wedle zwyczaju spalenia pogrzebu, jako był uczynił przodkom jego.
20. Trzydzieści i dwa lata miał, gdy począł królować, a ośm lat królował w Jeruzalem, dobrze, i pogrzebli go w mieście Dawidowem, wszakże nie w grobie królów.
A obywatele Jeruzalem postanowili królem Ochozyasza, syna jego najmniejszego miasto niego; bo wszystkie starsze, którzy przed nim byli, pobili byli zbójcy Arabscy, którzy byli wtargnęli do obozu: i królował Ochozyasz, syn Joram, króla Judzkiego. [1]
2. Czterdzieści i dwa lata miał Ochozyasz, gdy począł królować, a jeden rok królował w Jeruzalem: a imię matki jego Athalia, córka Amry.
3. Ale i ten chodził drogami domu Achabowego; bo matka jego przywiodła go, żeby niezbożnie czynił.
4. Czynił tedy złość przed oczyma Pańskiemi jako dom Achabów; bo mu oni byli radą po śmierci ojca jego na zginienie jego.
5. I chodził wedle rady ich i jechał z Joramem, synem Achabowym, królem Izraelskim, na wojnę przeciw Hazaelowi, królowi Syryjskiemu, do Ramoth Galaad, i zranili Jorama Syryanie.
6. Który się wrócił, żeby się leczył, do Jezrahela; bo wiele ran był odniósł w bitwie namienionéj. Ochozyasz tedy, syn Jorama, króla Juda, zjechał nawiedzać Jorama, syna Achabowego, chorującego w Jezrahel.
7. Bo to była wola Boża przeciw Ochozyaszowi, aby jechał do Jorama: a gdy przyjechał, wyjechał z nim przeciw Jehu, synowi Namsy, którego był Pan pomazał, aby wytracił dom Achabów.
8. Gdy tedy Jehu wywracał dom Achab, nalazł książęta Judzkie i syny braci Ochozyaszowéj, którzy mu służyli, i zabił je.
9. Samego téż Ochozyasza szukając, poimał kryjącego się w Samaryi: a przywiedzionego przed się zabił: i pogrzebli go, przeto że był synem Jozaphata, który szukał Pana ze wszystkiego serca swego, ani było więcéj żadnéj nadzieje, by kto miał królować z narodu Ochozyaszowego.
10. Albowiem Athalia, matka jego, widząc, że umarł syn jéj, powstała i zabiła wszystek ród królewski domu Joram. [2]
11. A Jozabet, córka królewska, wzięła Joas, syna Ochozyaszowego, i ukradła go z pośród synów królewskich, gdy je zabijano, i skryła go z mamką jego do gmachu łóżek:
