8. A nie dopuszczę ruszyć się nodze Izraela z ziemie, którąm dał ojcom ich: wszakże tak, jeźli przestrzegać będą i czynić, com im rozkazał, i wszystek zakon i Ceremonie i sądy, przez rękę Mojżeszowę.
9. Manasses tedy zwiódł Judę i obywatele Jeruzalem, że czynili złość nad wszystkie narody, które był Pan wywrócił od oblicza synów Izrael.
10. I mówił Pan do niego i do ludu jego, ale dbać nie chcieli.
11. Przetóż nawiódł na nie hetmany wojska króla Assyryjskiego: i poimali Manasse, i związanego łańcuchami i pętami, zawiedli do Babilonu.
12. Który gdy był uciśniony, modlił się Panu, Bogu swemu, i czynił pokutę bardzo przed Bogiem ojców swoich.
13. I prosił go i modlił się pilnie: i wysłuchał modlitwę jego i przywrócił go do Jeruzalem na królestwo jego. I poznał Manasses, iż Pan sam jest Bogiem.
14. Potem zmurował mur przed miastem Dawidowem na zachód słońca Gihon w dolinie, od wejścia rybnéj bramy wokoło aż do Ophel i podniósł go bardzo i postanowił hetmany wojska we wszystkich miastach obronnych Juda.
15. I zniósł bogi cudze i bałwana z domu Pańskiego i w Jeruzalem i wyrzucił wszystkie przed miasto.
16. Zatem naprawił ołtarz Pański, ofiarował ofiary i zapokojne i chwałę: i rozkazał Judzie, aby służył Panu, Bogu Izraelskiemu.
17. A wszakóż jeszcze lud ofiarował na wyżynach Panu, Bogu swemu.
18. A ostatek spraw Manasse, i modlitwa jego do Boga swego, słowa téż widzących, którzy mówili do niego w imię Pana, Boga Izraelskiego, zamykają się w mowach królów Izraelskich.
19. Modlitwa téż jego i wysłuchanie i wszystkie grzechy i wzgarda, miejsca téż, na których zbudował wyżyny, i poczynił gaje i słupy, przedtem niźli pokutę czynił, napisane są w mowach Hoza.
20. Zasnął tedy Manasses z ojcy swymi, i pogrzebli go w domu swoim: i królował Amon, syn jego, miasto niego.
21. Dwadzieścia i dwa lata miał Amon, gdy począł królować, a dwa lata królował w Jeruzalem.
22. I czynił złe przed oczyma Pańskiemi, jako był uczynił Manasses, ojciec jego: i wszystkim bałwanom, których był naczynił Manasses, ofiarował i służył.
23. I nie wstydził się oblicza Pańskiego, jako się wstydał Manasses, ojciec jego: i daleko więcéj zgrzeszył.
24. A sprzysiągłszy się przeciw jemu słudzy jego, zabili go w jego domu.
25. A ostatek mnóstwa ludu pobiwszy te, którzy byli Amona zabili, postanowił królem Jozyasza, syna jego, miasto niego.
Ośm lat miał Jozyasz, gdy królować począł, a trzydzieści i jeden rok królował w Jeruzalem. [1]
2. I czynił, co było dobrego przed oczyma Pańskiemi, i chodził drogami Dawida, ojca swego, nie ustępował ani na prawo ani na lewo.
3. A ósmego roku królestwa swego, będąc jeszcze dziecięciem, począł szukać Boga, ojca swego Dawida: a we dwunastym roku, jako był począł królować, oczyścił Judę i Jeruzalem od wyżyn i gajów i bałwanów i rycin.
4. I pokazili przed nim ołtarze Baalim i potłukli bałwany, które na nich postawione były: gaje téż i ryciny wyrąbał i pokruszył, a po grobiech onych, którzy im zwykli byli ofiarować, sztuki rozmiotał.
5. Nadto i kości kapłanów popalił na ołtarzach bałwańskich i oczyścił Judę i Jeruzalem.
6. Ale i w mieściech Manasse i Ephraim i Symeon aż do Nephthali wszystko powywracał.
7. A rozwaliwszy ołtarze i gaje i ryciny w kęsy pokruszywszy, i wszystkie zbory zburzywszy ze wszystkiéj ziemi Izraelskiéj, wrócił się do Jeruzalem.
