gorzkości swojéj: pójdą i przyjdą nań straszliwi.
26. Wszystkie ciemności skryte są w tajnikach jego: pożre go ogień, którego nie podniecają, będzie trapion zostawiony w przybytku swoim.
27. Odkryją niebiosa nieprawości jego, a ziemia powstanie przeciw jemu.
28. Odkryty będzie wynik domu jego, ściągniony będzie w dzień zapalczywości Bożéj.
29. Tenci jest dział człowieka niezbożnego od Boga: i dziedzictwo słów jego od Pana.
A odpowiadając Job, rzekł:
2. Słuchajcie, proszę, mów moich, a czyńcie pokutę.
3. Znoście mię, a ja mówić będę: a po moich słowach, będzieli się zdało, śmiejcie się.
4. Izali przeciwko człowiekowi jest gadanie moje, abych się słusznie smucić nie miał?
5. Patrzcie na mię i zdumiejcie się, a włóżcie palec na usta wasze.
6. I ja, gdy wspomnię, lękam się, a wstrząsa drżenie ciało moje.
7. Przeczże tedy niepobożni żywią, podniesieni są i zmocnieni bogactwy? [1]
8. Nasienie ich trwa przed nimi, bliskich gromada i wnuków przed ich oczyma.
9. Domy ich przespieczne są i spokojne, i niemasz rózgi Bożéj nad nimi.
10. Krowa ich poczęła a nie poroniła: jałowica się ocieliła a płodu swego nie stradała.
11. Wychodzą dziatki ich jako trzody, a maluczkie ich igrając skaczą.
12. Trzymają bęben i arfę i weselą się przy głosie muzyki.
13. Prowadzą w dobrach dni swoje, a we mgnieniu oka do piekła zstępują.
14. Którzy mówili Bogu: Idź precz od nas: i wiadomości dróg twoich nie chcemy.
15. Któż jest Wszechmogący, żebyśmy mu służyli? a co nam pomoże, choćbyśmy się mu modlili? [2]
16. Wszakże iż nie są w ręce ich dobra ich, rada niezbożnych niechaj będzie daleko odemnie.
17. Ilekroć świeca niezbożników zgaśnie, i przyjdzie na nie powódź? i rozdzieli boleści zapalczywości swojéj.
18. Będą jako plewy przed wiatrem: i jako pérz, który wicher rozwiewa.
19. Zachowa synom jego boleść ojcowską: a gdy odda, tedy pozna.
20. Ujrzą oczy jego zabicie swe, a z zapalczywości Wszechmogącego pić będzie.
21. Bo co do niego należy o domie jego po nim, choćby liczba miesiąców jego była na poły ukrócona?
22. Aza Boga będzie kto uczył rozumu, który wysokie sądzi?
23. Ten umiera duży i zdrowy, bogaty i szczęśliwy.
24. Wnętrzności jego są pełne sadła, a kości jego napiły się szpiku.
25. A drugi umiera w gorzkości dusze bez żadnéj majętności.
26. A przecię pospołu w prochu spać będą, a robacy okryją je.
27. Zaiste wiem myśli wasze i wyroki nieprawe przeciwko mnie.
28. Bo mówicie: Gdzie jest dom książęcy, a gdzie przybytki niezbożnych ludzi?
29. Zapytajcie kogóżkolwiek z podróżnych, a doznacie, że on téż to rozumie.
30. Iż na dzień zatracenia chowają złego, a na dzień zapalczywości wiedzion będzie.
31. Któż będzie strofował przed nim drogę jego? a co czynił, kto mu odda?
32. On do grobów wiedzion będzie, a w gromadzie umarłych czuć będzie.
33. Słodki był piaskowi Kocytu: a za sobą wszelkiego człowieka pociągnie, a przed sobą niezliczone.
34. Jakóż tedy cieszycie mię próżno, gdyż wasza odpowiedź pokazała się być przeciwna prawdzie.
A odpowiadając Eliphas Themanitczyk, rzekł:
2. Izali człowiek może być przy-
- ↑ Jerem. 12, 1. Habak. 1, 3.13. (
Błąd w druku. Najprawdopodobniej mowa tu o całym fragmencie: Habak. 1, 3—13.)
- ↑ Mal. 3, 14.
