do nich mówił, i przyjął Pan oblicze Jobowe.
10. Nawrócił się téż Pan na pokutę Jobowę, gdy się on modlił z przyjacioły swoje. I przyczynił Pan wszego, cokolwiek miał Job, w dwójnasób.
11. A bracia jego wszyscy przyszli do niego i wszystkie siostry jego i wszyscy, którzy go przedtem znali, i jedli z nim chleb w domu jego i kiwali nad nim głową i cieszyli go ze wszego złego, które nań był Pan przepuścił: i dali mu każdy owcę jednę, i nausznicę złotą jednę.
12. A Pan błogosławił poślednim czasom Jobowym więcéj niźli początkowi jego. I miał czternaście tysięcy owiec i sześć tysięcy wielbłądów i tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic.
13. Miał téż siedm synów i trzy córki.
14. I dał imię jednéj Dzień, a drugiéj imię Kassya, a trzeciéj imię Róg barwiczki.
15. I nie nalazły się niewiasty tak piękne, jako córki Jobowe, we wszystkiéj ziemi: i dał im ojciec ich dziedzictwo między bracią ich.
16. A Job żył potem sto i czterdzieści lat i widział syny swe i syny synów swoich aż do czwartego pokolenia, i umarł będąc stary i pełen dni.
1. Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.
2. Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy. [1]
3. I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się. [2]
4. Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.
5. Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
6. Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie.
1. Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
2. Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.
3. Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
4. Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.
5. Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.
6. A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
7. Pan rzekł do mnie: Tyś jest
