2. Panie, Panie nasz! jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi; albowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.
3. Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
4. Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
5. Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
6. Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go. [1]
7. I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich: podałeś wszystko pod nogi jego.
8. Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne. [2]
9. Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, które się przechodzą po ścieżkach morskich.
10. Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.
1. Na koniec za tajemnice synowskie, Psalm Dawidowi.
2. Będę wyznawał, Panie, ze wszystkiego serca mego: będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.
3. Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.
4. Gdy nieprzyjaciel mój obróci się nawstecz: osłabieją i poginą przed oblicznością twoją.
5. Boś uczynił sąd mój i sprawę moję: zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.
6. Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny: wygładziłeś imię ich na wieki, i na wieki wieków.
7. Nieprzyjacielskie miecze ustały nakoniec: i zburzyłeś ich miasta: zginęła z trzaskiem pamiątka ich.
8. A Pan trwa na wieki: nagotował na sąd stolicę swą.
9. I on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
10. I stał się Pan ucieczką ubogiemu: pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
11. I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.
12. Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syonie: opowiadajcie między narody sprawy jego.
13. Albowiem mszczący się krwie ich wspominał: nie zapomniał ubogich wołania.
14. Zmiłuj się nademną, Panie! wejrzyj na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich, który mię podwyższasz od bram śmierci.
15. Abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj: będę się weselił w zbawieniu twojem.
16. Powięźli poganie w zatraceniu, które przyprawili: w sidle tem, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
17. Poznany będzie Pan, sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich poimany jest grzesznik.
18. Niech się grzesznicy obrócą do piekła: wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.
19. Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi: cierpliwość ubogich nie zginie do końca.
20. Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek: niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.
21. Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.
Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?
2Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.
3Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.
4Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.
5Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje
