Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0534

Ta strona została uwierzytelniona.

ma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony. [1]

9.Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.

10.Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia. [2]

11.Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.


PSALM XVI.
U Żydów 17.
Opisuje modlitwę Chrystusowę, którą miał wzywać Boga Ojca czasu męki swéj okrutnéj: a jest głos Pana Chrysta, ile człowiek.

1.Modlitwa Dawidowi.

Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami.

2.Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości.

3.Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.

4.Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.

5.Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.

6.Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.

7.Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj.

8.Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię:

9.Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli.

10.Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość.

11.Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.

12.Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie.

13.Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj.

14.Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.

15.A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.


PSALM XVII.
U Żydów 18.
Opisuje prześladowanie Chrystusowe od Żydów, a jako miał być wysłuchan: jako słońce ćmić, ziemia drżeć miały czasu męki jego, i jako na niebiosa wstąpić miał.

1.Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł: [3]

2.Będę cię miłował, Panie, mocy moja.

3.Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój. [4]

4.Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.

5.Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.

6.Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci.

7.W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.

8.Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.

9.Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego.

10.Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego.

11.I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych.


  1. Dzie. 2, 25.
  2. Dzie. 2, 31.13, 35.
  3. 2. Król. 22, 2.
  4. Żyd. 2, 13.