Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0559

Ta strona została uwierzytelniona.


7.Który panuje w mocy swéj na wieki: oczy jego na narody patrzą: którzy drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.

8.Błogosławcie narodowie Boga naszego: a dajcie słyszeć głos chwały jego.

9.Który położył do żywota duszę moję: i nie dał na zachwianie nóg moich.

10.Albowiemeś doświadczył nas, Boże: wypławiłeś nas ogniem, jako pławią śrebro.

11.Przywiodłeś nas w sidło, nakładłeś ucisków na grzbiety nasze.

12.Wsadziłeś ludzie na głowy nasze: przeszliśmy przez ogień i przez wodę: i wywiodłeś nas na ochłodę.

13.Wnidę do domu twego z całopaleniem: oddam ci śluby moje.

14.Które wyraziły wargi moje, i wymówiły usta moje w ucisku moim.

15.Całopalenia tłuste ofiaruję tobie, z kładzeniem baranów: ofiarując woły z kozłami.

16.Chódźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie: a będę powiadał, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.

17.Do niegom usty memi wołał, i wywyższałem językiem moim.

18.Jeźlim patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłucha Pan.

19.Przetoć wysłuchał Bóg, i był pilen głosu modlitwy mojéj.

20.Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojéj, i miłosierdzia swego odemnie.


PSALM LXVI.
U Żydów 67.
Ku chwale Bożéj i dobrym uczynkom Prorok tu upomina.

1.Na koniec, w Hymnach, Psalm Dawidowi.

2.Niech się nad nami Bóg zmiłuje, i błogosławi nam; niech rozświeci oblicze swe nad nami, a zlituje się nad nami.

3.Żebyśmy poznali na ziemi drogę twoję: między wszemi narody zbawienie twoje.

4.Niech ci wyznawają ludzie, Boże: niech ci wyznawają wszyscy ludzie.

5.Niech się radują i weselą narodowie, iż sądzisz ludzie sprawiedliwie: narody na ziemi sprawujesz.

6.Niech ci wyznawają ludzie, Boże: niech ci wyznawają wszyscy ludzie.

7.Ziemia dała swój owoc: niech nas błogosławi Bóg, Bóg nasz,

8.Niech nas błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemie.


PSALM LXVII.
U Żydów 68.
O wywyższeniu Chrystusowem, a o upadku nieprzyjaciół jego. Prorok z dufaniem żąda wskrzeszenia Chrystusowego, prze któreby byli porażeni nieprzyjaciele jego.

1.Na koniec, Psalm pieśni, samemu Dawidowi.

2.Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego: a niech uciekają, którzy go nienawidzą, od oblicza jego.

3.Jako ustaje dym, niechaj ustaną: jako się wosk rozpływa od ognia, tak niechaj zginą grzesznicy od oblicza Bożego.

4.A sprawiedliwi niechaj używają, i weselą się przed oczyma Bożemi: i niechaj rozkoszują w radości.

5.Śpiewajcie Bogu, Psalm śpiewajcie imieniowi jego: czyńcie drogę temu, który wstąpił na zachód: Pan imię jego: radujcie się przed obliczem jego: zatrwożą się od oblicza jego:

6.Ojca sierót, i sędziego wdów: Boga na miejscu swem świętem.

7.Bóg, który czyni, że mieszkają jednych obyczajów w domu; który wywodzi więźnie w mocy: także i te, co obrażają, którzy mieszkają w grobiech.

8.Boże, gdyś wychodził przed ludem twym, gdyś chodził po puszczy:

9.Ziemia się trzęsła, niebiosa téż kropiły od oblicza Boga Synai, od oblicza Boga Izrael.

10.Deszcz dobrowolny oddzielisz, Boże, dziedzictwu twojemu: i zemdlało, a tyś je posilił.

11.Zwierzęta twoje będą mieszkały w niem: nagotowałeś z słodkości twéj ubogiemu, Boże.

12.Pan da słowo przepowiadającym Ewangelią, mocą wielką.

13.Król zastępów umiłowanego, umiłowanego, i piękności domu rozdzielać korzyści.

14.Choćbyście spali w pośrodku