wości: będą mówić wszyscy, którzy broją niesprawiedliwość?
5. Lud twój, Panie, poniżyli, i dziedzictwo twoje utrapili.
6. Wdowę i przychodnia zabili: i sieroty pomordowali.
7. I mówili: Nie ujrzy Pan, ani zrozumie Bóg Jakób.
8. Zrozumiejcież, głupi między ludźmi: a bezrozumni miejcie kiedy rozum.
9. Który wszczepił ucho, nie usłyszy? albo który uformował oko, nie ujrzy?
10. Który strofuje narody, zaż nie będzie karał? który uczy człowieka mądrości.
11. Pan zna myśli człowiecze, że są marne.
12. Błogosławiony człowiek, którego ty, Panie, wyćwiczysz: a nauczysz go zakonu swego.
13. Abyś mu ulżył ode złych dni, aż wykopają dół grzesznikowi.
14. Boć nie odruci Pan ludu swego: a dziedzictwa swego nie opuści.
15. Aż się sprawiedliwość w sąd obróci: a którzy przy niéj, wszyscy, którzy są serca prawego.
16. Któż mi powstanie przeciw złośnikom? albo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nieprawość?
17. Jedno, że mię Pan wspomógł: mało by była dusza moja nie mieszkała w piekle.
18. Jeźlim mówił: Zachwiała się noga moja: miłosierdzie twoje, Panie, wspomagało mię.
19. Według mnóstwa boleści moich w sercu mojem, twoje pociechy uweseliły duszę moję.
20. Izali dzierży się ciebie stolica nieprawości, który tworzysz pracą w przykazaniu?
21. Zasadzą się na duszę sprawiedliwego: a krew niewinną potępią.
22. I stał mi się Pan ucieczką: a Bóg mój obroną nadzieje mojéj.
23. I odda im nieprawość ich: a we złości wytraci je: wytraci je Pan, Bóg nasz.
1. Chwała pienia, samemu Dawidowi.
Pójdźcie, radujmy się Panu: śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu.
2. Uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem: a Psalmami śpiewajmy mu.
3. Albowiem Bóg wielki Pan: i król wielki nade wszymi bogi.
4. Bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie: i gór wysokości jego są.
5. Bo jego jest morze, a on je uczynił: a suchą utworzyły ręce jego.
6. Pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy, i płaczmy przed Panem, który nas stworzył.
7. Albowiem on jest Panem, Bogiem naszym: a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
8. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych. [1]
9. Jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy, kędy mię kusili ojcowie wasi; doświadczali mię, i ujrzeli uczynki moje.
10. Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem: Zawsze ci błądzą sercem: a ci nie poznali dróg moich. [2]
11. Jakom przysiągł w gniewie moim, jeźli wnidą do pokoju mego. [3]
1. Pienie samemu Dawidowi: kiedy budowano dom po nawróceniu z niewoli. [4]
Śpiewajcie Panu pieśń nową: śpiewajcie Panu, wszystka ziemio!
2. Śpiewajcie Panu, a błogosławcie imieniowi jego: opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienia jego.
3. Opowiadajcie między narody chwałę jego; między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
4. Iż wielki Pan i bardzo chwalebny, straszliwy jest nade wszystkie bogi.
5. Albowiem wszyscy bogowie pogańscy czarci; ale Pan niebiosa uczynił.
6. Wyznawanie i piękność przed oblicznością jego: świętość i wielmożność w świętobliwości jego.
