38. I wylewali krew niewinną: krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim: i splugawiona była ziemia krwiami:
39. I zeszpecona ich uczynkami: i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
40. I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41. I podał je w ręce poganom: i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
42. I ciążyli je nieprzyjaciele ich: i byli uniżeni pod rękami ich.
43. Często je wybawiał; ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44. I widział, kiedy byli uciśnieni: i wysłuchał ich modlitwę.
45. I wspomniał na Testament swój: i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego. [1]
46. I dał je na miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
47. Wybawże nas, Panie, Boże nasz, a zgromadź nas z narodów, abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: a chlubili się w chwale twojéj.
48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
1. Alleluja.
Wyznawajcie Panu; bo dobry jest, bo na wieki miłosierdzie jego.
2. Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj:
3. I z krajów zgromadził je: ze wschodu słońca, i z zachodu, z północy, i od morza.
4. Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
5. Łaknącymi i pragnącymi: dusza ich w nich ustawała.
6. I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: i wyrwał je z ich potrzeb.
7. I nawiódł je na prostą drogę, aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
8. Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim;
9. Bo nasycił duszę głodną, a duszę łaknącą dobrami napełnił.
10. Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci, więźnie w niedostatku i w żelazie;
11. Bo się sprzeciwiali słowom Bożym, i radę Najwyższego rozdraźnili.
12. I uniżone było w pracy serce ich: upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
13. I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: i wybawił je z ich potrzeb.
14. I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci, i okowy ich połamał.
15. Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
16. Przeto, że skruszył drzwi miedziane, i połamał zapory żelazne.
17. Wybawił je z drogi ich nieprawości; bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
18. Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: i przybliżyli się aż do bram śmierci.
19. I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: i wybawił je z ich potrzeb.
20. Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: i wyrwał je od ich zginienia.
21. Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
22. A niech ofiarują ofiarę chwały, i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
23. Którzy zstępują na morze w okręciech, i mają sprawy po wodach wielkich:
24. Ci widzieli dzieła Pańskie i dziwy jego na głębinie.
25. Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: i podniosły się nawałności jego.
26. Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: dusza ich schła we złéj przygodzie.
27. Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: i wszystka ich mądrość pożarta jest.
28. I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: i wywiódł je z ich potrzeb.
