29. I obrócił burze jego w ciszą, i uspokoiły się nawałności jego.
30. I uradowali się, że ucichły: i przyprowadził je do portu woli ich.
31. Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
32. I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: a na stolicy starców niech go chwalą.
33. Obrócił rzeki w puszczą, a potoki wód w suszą.
34. Ziemię rodzajną w słone pola dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
35. Obrócił pustynią w jeziora wodne: a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
36. I osadził tam łaknące: i założyli miasto ku mieszkaniu.
37. I posiali pola, i nasadzili winnice: i uczyniły pożytek urodzaju.
38. I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: i bydła ich nie umniejszył.
39. I mało ich zostało: i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
40. Wylana jest wzgarda na przełożone: i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
41. I wspomógł ubogiego z niedostatku: i uczynił jako owce familie.
42. Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: a wszelka nieprawość zatka usta swoje. [1]
43. Któż mądry, a strzedz będzie tego? a wyrozumie miłosierdzie Pańskie?
1. Pienie Psalmu samemu Dawidowi.
2. Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: będę śpiewał i grał w chwale mojéj.
3. Powstań, chwało moja, powstań, arfo i cytro! wstanę na świtaniu.
4. Będęć wyznawał między ludem, Panie: a będę tobie śpiewał między narody.
5. Albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje: i aż pod obłoki prawda twoja.
6. Wywyższże się nad niebiosa, Boże! a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
7. Aby byli wybawieni umiłowani twoi: wybaw prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
8. Bóg mówił w świątnicy swojéj: Rozweselę się, i będę dzielił Sychimę, i dolinę Namiotów pomierzę.
9. Mój jest Galaad, i mój Manasses, i Ephraim obrona głowy mojéj, Juda król mój.
10. Moab garniec nadzieje mojéj, na Idumeą rozciągnę bót mój: mnie cudzoziemcy stali się przyjacioły.
11. Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? kto mię doprowadzi aż do Idumei?
12. Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił? i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
13. Daj nam ratunek w utrapieniu; boć omylne wybawienie człowiecze.
14. W Bogu uczynimy moc: a on wniwecz obróci nieprzyjacioły nasze.
1. Na koniec. Psalm Dawidowi.
Boże chwały mojéj, nie zamilczaj!
2. Boć usta grzesznika i zdrajce przeciwko mnie się otworzyły: mówili przeciwko mnie językiem zdradliwym.
3. I ogarnęli mię mowami nienawistnemi: i walczyli na mię bez przyczyny.
4. Miasto tego, co mię miłować mieli, uwłaczali mi: a jam się modlił.
5. I oddawali mi złem za dobre: a nienawiścią za miłość moję.
6. Postawże nad nim grzesznika: a djabeł niech stoi po prawicy jego.
7. Gdy go sądzą, niech wynidzie potępiony: a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
8. Dni jego niechaj będą krótkie: a biskupstwo jego niechaj weźmie inny.
9. Synowie jego niech będą sierotami: a żona jego wdową.
10. Niech się tułający przenoszą synowie jego, a niech żebrzą i niech będą wyrzuceni z mieszkania swego.
