Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0610

Ta strona została uwierzytelniona.


2.Gdzie będzie pycha, tam będzie i hańba: a gdzie jest pokora, tam i mądrość.

3.Prostota sprawiedliwych poprowadzi je: a podejście fałszerzów spustoszy je.

4.Nie pomogą bogactwa w dzień pomsty: ale sprawiedliwość wybawi od śmierci.

5.Sprawiedliwość prostego naprostuje drogę jego: a niezbożnik upadnie w swojéj niezbożności.

6.Sprawiedliwość prawych wyzwoli je: a niesprawiedliwi w zasadkach swoich poimani będą.

7.Gdy umrze człowiek niezbożny, ustanie wszystka nadzieja: i oczekawanie frasowliwych zginie.

8.Sprawiedliwy z ucisku wyrwan jest: a miasto niego niezbożnik będzie dany.

9.Obłudnik usty zdradza przyjaciela swego: ale sprawiedliwi umiejętnością będą wybawieni.

10.W szczęściu sprawiedliwych będzie się radowało miasto: a w zatraceniu niezbożnych będzie pochwała.

11.Błogosławieństwem sprawiedliwych wywyższy się miasto: a usty niezbożnych wywróci się.

12.Kto gardzi przyjacielem swoim, potrzebujący serca jest: a człowiek rozumny milczy.

13.Kto zdradliwie chodzi, objawia tajemnice: ale kto wiernego serca, tai tego, czego mu się przyjaciel zwierzył.

14.Gdzie niemasz rządzce, lud upadnie: a zdrowie, gdzie wiele rady.

15.Złem utrapion będzie, który ręczy za obcego: lecz, kto się strzeże sideł, bezpieczen będzie.

16.Niewiasta wdzięczna dostąpi sławy: a mocarze będą mieć bogactwa.

17.Dobrze czyni duszy swéj człowiek miłosierny: a który okrutnym jest, odrzuca i krewne.

18.Bezbożnik czyni dzieło nietrwałe, a siejącemu sprawiedliwość zapłata wierna.

19.Łaskawość gotuje żywot: a naśladowanie złych śmierć.

20.Brzydliwe Panu serce przewrótne: a upodobanie jego w tych, którzy w prostości chodzą.

21.Ręka w ręce, nie ujdzie zły karania: ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.

22.Kolce złote w pysku u świnie niewiasta piękna a głupia.

23.Żądza sprawiedliwych wszelka dobra jest: oczekawanie niezbożników zapalczywość.

24.Jedni udzielają własnych, a bogatszymi się stawają, a drudzy wydzierają nieswoje, a zawsze są w niedostatku.

25.Dusza, która błogosławi, utyje: a kto upaja, i sam téż upojon będzie.

26.Kto kryje zboże, przeklnie go pospólstwo: lecz błogosławieństwo nad głową przedawających.

27.Dobrze wstaje rano, który szuka dobra: ale kto szuka złości, zatłumi go.

28.Kto ufa w bogactwach swoich, upadnie: a sprawiedliwi jako zielony list zakwitną.

29.Kto mięsza dom swój, odziedziczy wiatry: a kto głupi jest, będzie służył mądremu.

30.Owoc sprawiedliwego drzewo żywota: a kto przyjmuje dusze, mądry jest.

31.Jeźliż sprawiedliwy na ziemi odnosi: jako daleko więcéj niezbożny i grzeszny? [1]


ROZDZIAŁ XII.
Zaś tu mówi o tym, który wdzięczen albo nie: karania o bezbożnym i sprawiedliwym, o pracowitym i legawym, głupim i mądrym, o pożytku i zaszkodzie języka.

Kto miłuje karność, miłuje umiejętność: ale kto nienawidzi strofowania, głupi jest.

2.Kto dobry jest, wyczerpnie łaskę u Pana: ale kto ufa w myślach swoich, niezbożnie czyni.

3.Nie zmocni się człowiek z niezbożności: a korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

4.Niewiasta pilna jest koroną mężowi swemu: a zgniłość w kościach jego, która czyni rzeczy godne sromoty.

5.Myśli sprawiedliwych sądy: a rady niezbożnych zdradliwe.

6.Słowa niezbożników czyhają na krew: usta sprawiedliwych wybawiają je.

7.Obróć niezbożne, a nie będzie

  1. 1.Petr. 4, 18.