wysłucha, pokazuje się być głupim i pohańbienia godnym. [1]
14. Duch męża podpiera mdłość jego: ale ducha do gniewu łacnego kto będzie mógł znosić?
15. Serce roztropnego otrzyma umiejętność: a ucho mądrych szuka wiadomości.
16. Dar człowieczy rozprzestrzenia drogę jego i czyni mu miejsce przed książęty.
17. Sprawiedliwy najpierwéj sam na się żałuje: przyjdzie przyjaciel jego, i doświadczać go będzie.
18. Los uśmierza zwady, i między możnymi téż rozsądek czyni.
19. Brat, który bywa wspomagan od brata, jako miasto mocne, a sądy jako zawory miast.
20. Z owocu ust męża napełni się brzuch jego: a urodzaje warg jego nasycą go.
21. Śmierć i żywot w ręce języka: którzy go miłują, będą jeść owoce jego.
22. Kto nalazł żonę dobrą, nalazł rzecz dobrą i wyczerpnie pociechę od Pana. Kto wygania żonę dobrą, wygania rzecz dobrą: ale, kto trzyma cudzołożnicę, głupi jest i niezbożny.
23. Człowiek ubogi z prośbami mówi: ale bogaty surowie odpowiada.
24. Mąż przyjacielski do towarzystwa, większym przyjacielem będzie niźli brat.
Lepszy jest ubogi, który chodzi w prostocie swéj, niźli bogaty warg przewrótnych i głupi.
2. Gdzie niemasz umiejętności dusze, niemasz dobra: a kto prędkich jest nóg, potknie się.
3. Głupstwo człowiecze wywraca drogę jego, a na Boga wre sercem swem.
4. Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół: lecz od ubogiego i ci, które miał, odstępują.
5. Świadek fałeszny nie ujdzie karania: a kto mówi kłamstwa, nie uciecze. [2]
6. Wiele tych, którzy czczą osobę możnego, i są przyjaciółmi dary dającego.
7. Bracia człowieka ubogiego nienawidzą go: a ktemu i przyjaciele daleko odstąpili od niego. Kto się tylko na słowiech sadzi, nic nie będzie miał.
8. Lecz, kto ma rozum, miłuje duszę swoję, a strzegący roztropności najdzie dobra.
9. Świadek fałeszny nie ujdzie karania: a kto mówi kłamstwa, zginie.
10. Nie przystoi głupiemu rozkosz: ani słudze panować nad książęty.
11. Nauka męża po cierpliwości bywa doznana: a cześć jego jest mijać nieprawość.
12. Jako ryk lwi, tak i gniew królewski: a jako rosa na trawie, tak téż wesoła twarz jego.
13. Żałość ojcowa syn głupi: a dach ustawicznie kapający, swarliwa niewiasta.
14. Dom i majętności dane bywają od rodziców: ale żona roztropna właśnie od samego Pana.
15. Lenistwo przynosi ospałość: a dusza niedbała będzie łaknęła.
16. Kto strzeże przykazania, strzeże dusze swojéj: lecz, kto zaniedbywa drogi swéj, umorzon będzie.
17. Na lichwę daje Panu, kto ma litość nad ubogim, i nagrodę jego odda mu.
18. Ćwicz syna twego, nie rozpaczaj: a ku zabiciu jego nie przykładaj dusze twojéj.
19. Kto niecierpliwy jest, szkodę popadnie: a gdy wydrze, drugie przyda.
20. Słuchaj porady a przyjmuj ćwiczenie, abyś był mądrym na ostatku twoim.
21. Wiele myśli w sercu męża: a wola Pańska trwać będzie.
22. Człowiek potrzebny jest miłosierny: a lepszy jest ubogi niż mąż kłamliwy.
23. Bojaźń Pańska do żywota: w obfitości mieszkać będzie bez nawiedzenia złego.
24. Kryje leniwy rękę swą pod pachy, ani ją do ust swoich przykłada.
25. Gdy zaraźliwego ubijesz, głupi mędrszym będzie: a jeźli skarzesz mądrego, zrozumie karność.
