63. Abyś wspomniała i wstydziła się i nie mogłabyś daléj otworzyć ust dla sromoty twéj, gdy będę ubłagany tobie za wszystko, coś czyniła, mówi Pan Bóg.
I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc:
2. Synu człowieczy! zadaj gadkę a powiedz przypowieść do domu Izrael,
3. I rzeczesz: To mówi Pan Bóg: Orzeł wielki z wielkiemi skrzydłami, z długim powłokiem członków, pełen pierza i pstrocin, przyleciał na Liban i wziął drzeń cedru.
4. Wierzch gałęzi jego ułamał, i przeniósł go do ziemie Chananejskiéj, w mieście kupieckiem położył go.
5. I wziął nasienia ziemie i włożył je w ziemię za nasienie, aby umocnił korzenie nad wodami wielkiemi, na wierzchu położył je.
6. A gdy się puściło, urosło w winnicę szeroką niskiego wzrostu, a gałęzie jéj patrzyły na nię, a korzenie jéj pod nią były. Stała się tedy winnica i wyrosła w gałęzie i wypuściła latorośli.
7. I był drugi orzeł wielki z wielkiemi skrzydłami i z wielą pierza, a oto winnica ta jakoby puściła korzenie swe k niemu, latorośli swe ściągnęła do niego, aby ją polewał z brózd płodu swego.
8. Na ziemi dobréj nad wodami wielkiemi nasadzona jest, aby czyniła gałęzie i rodziła owoc, aby była winnicą wielką.
9. Mów: To mówi Pan Bóg: A więc się jéj powiedzie? izali korzenia jéj nie wyrwie, a owocu jej nie oberwie? i posuszy wszystkie latorośli urodzaju jéj, i uschnie? a nie ramieniem wielkiem, ani ludem obfitym, aby ją wytargał z korzeniem?
10. Oto jest wsadzona, a więc się jéj powiedzie? izali, skoro się jéj dotknie wiatr palący, nie uschnie? i na brózdach wschodzenia swego uschnie?
11. I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc:
12. Mów do domu draźniącego: Nie wiecie, co się to znaczy? Mów: Oto idzie król Babiloński do Jeruzalem i weźmie króla i książęta jego i zawiedzie je do siebie do Babilonu.
13. I weźmie z nasienia królestwa i postanowi z niem przymierze, i weźmie od niego przysięgę; lecz i mocne ziemie zabierze,
14. Aby było królestwo niskie i nie podnosiło się, ale żeby strzegło przymierza jego i zachowało je.
15. Który odstąpiwszy od niego, posłał posły do Egiptu, aby mu dał koni i ludu wiele. A więc się mu powiedzie? albo dójdzie wybawienia, który to uczynił? a kto zrzuca przymierze, izali ujdzie?
16. Żywię Ja, mówi Pan Bóg, że na miejscu króla, który go królem uczynił, którego złamał przysięgę i zrzucił przymierze, które miał z nim, w pośrodku Babilonu umrze.
17. A nie z wielkiem wojskiem, ani z wielkim ludem zwiedzie z nim Pharao bitwę: w usypaniu groble i w zbudowaniu wałów, aby pobił wiele dusz.
18. Bo wzgardził był przysięgę, aby zrzucił przymierze: a oto dał rękę swoję, a gdy to wszystko uczyni, nie wybiega się.
19. Przetóż to mówi Pan Bóg: Żywię Ja, że przysięgę, którą wzgardził, i przymierze, które przestąpił, włożę na głowę jego.
20. I zarzucę nań sieć moję, i poiman będzie niewodem moim, i przywiodę go do Babilonu a tam go sądzić będę z przestępstwa, którem mię wzgardził.
21. A wszyscy zbiegowie jego ze wszemi hufami jego od miecza polęgą, a pozostali na każdy wiatr rozproszeni będą: i poznacie, że Ja Pan mówiłem.
22. To mówi Pan Bóg: I wezmę Ja ze drzenia cedru wysokiego i położę: z wierzchu gałązek jego młodą ułamię i wsadzę na górze wysokiéj i wyniesionéj.
23. Na górze wysokiéj Izraelskiéj wszczepię ją, i wyniknie w gałązki, a uczyni owoc i będzie cedrem wielkim: i będą mieszkać pod nim wszystko ptastwo, i wszelkie, co lata,
