które są sromotne nasze, obfitszą poczciwość mają.
24. A poczciwe nasze niczego nie potrzebują; ale Bóg społu umiarkował ciało, temu, któremu nie dostawało, większą cześć dawszy.
25. Aby nie było rozerwanie w ciele, ale iżby jedne członki o drugich tóż staranie miały?
26. A jeźli co cierpi jeden członek, społu cierpią wszystkie członki: choć bywa uczczon jeden członek, wespół się radują wszystkie członki.
27. Lecz wy jesteście ciałem Chrystusowem, i członkami z członka. [1]
28. A Bógci postanowił niektóre w kościele: najprzód Apostoły, powtóre proroki, potrzecie nauczyciele, potem mocy, ktemu łaski uzdrawiania, podpomagania, rządzenia, różności języków i wykładania mów. [2]
29. Izali wszyscy Apostółmi? Izali wszyscy prorokami?
30. Izali wszyscy nauczycielmi? Izali wszyscy mocami? Izali wszyscy łaskę mają uzdrawiania? Izali wszyscy języki mówią? Izali wszyscy tłómaczą?
31. Pragnijcie lepszych darów. A jeszcze zacniejszą drogę wam ukazuję.
Gdybych mówił językami ludzkiemi, i anielskiemi, a miłościbych nie miał, stałem się jako miedź brząkająca, albo cymbał brzmiący.
2. I chociabych miał proroctwo i wiedziałbych wszystkie tajemnice i wszelką naukę i miałbym wszystkę wiarę, tak, iżbych góry przenosił, a miłościbych nie miał: nicem nie jest.
3. I choćbych wszystkie majętności moje rozdał na żywność ubogich i choćbym wydał ciało moje tak, iżbych gorzał, a miłościbych nie miał: nic mi nie pomoże.
4. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest, miłość nie zajrzy, złości nie wyrządza, nie nadyma się,
5. Nie jest czci pragnąca, nie szuka swego, nie wzrusza się ku gniewu, nie myśli złego,
6. Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się weseli z prawdy:
7. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się nadziewa, wszystko wytrwa.
8. Miłość nigdy nie ginie: choć proroctwa zniszczeją, chociaż języki ustaną, chociaż umiejętność będzie zepsowana.
9. Albowiem po części znamy i po części prorokujemy.
10. Ale gdy przyjdzie co jest doskonałego, co jest po części, zniszczeje.
11. Gdym był dziecięciem, mówiłem jako dziecię, rozumiałem jako dziecię, myśliłem jako dziecię; lecz gdym się stał mężem, wyniszczyłem, co było dziecinnego.
12. Teraz widzimy przez zwierciadło, przez podobieństwo; lecz w on czas twarzą w twarz. Teraz znam po części; lecz w on czas poznam, jakom i poznany jest.
13. A teraz trwają wiara, nadzieja, miłość, to troje; a z tych większa jest miłość.
Naśladujcie miłości, żądajcie duchownych; lecz więcéj, abyście prorokowali.
2. Albowiem kto mówi językiem, nie ludziom mówi, ale Bogu; bo żaden nie słucha; lecz duchem mówi tajemnice.
3. Bo kto prorokuje, mówi ludziom ku zbudowaniu i napominaniu i pocieszeniu.
4. Kto językiem mówi, samego siebie buduje; lecz kto prorokuje, kościół Boży buduje.
5. A chcę, abyście wy wszyscy mówili językami, ale więcéj, abyście prorokowali; albowiem większy jest co prorokuje, niż co języki mówi: chyba jeźliby wykładał, aby kościół wziął zbudowanie.
6. A teraz, bracia! jeźlibych przyszedł do was językami mówiąc, cóż wam pomogę, jeźli wam nie będę mówił albo przez objawienie, albo przez umiejętność, albo przez proroctwo, albo przez naukę?
