tę, nie chodząc w chytrości, ani fałszując słowa Bożego; ale okazaniem prawdy zalecając się samych do wszelkiego sumnienia ludzi przed Bogiem.
3. A jeźli téż jest zakryta Ewangelia nasza, jest zakryta w tych, którzy giną.
4. W których bóg świata tego oślepił zmysły niewiernych, aby im nie świeciło oświecenie Ewangelii chwały Chrystusowéj, który jest obrazem Boga.
5. Bo nie sami siebie opowiadamy, ale Jezusa Chrystusa, Pana naszego: a nas sługami waszymi przez Jezusa.
6. Albowiem Bóg, który rzekł, aby z ciemności światłość zaświeciła, ten zaświecił w sercach naszych ku oświeceniu wiadomości jasności Bożéj, w obliczu Jezusa Chrystusa.
7. A mamy ten skarb w naczyniach glinianych, aby wywyższenie było mocy Bożéj, a nie z nas.
8. We wszystkiem utrapienie cierpimy, ale nie jesteśmy ściśnieni, ubożejemy, ale nie bywamy zubożeni.
9. Prześladowanie cierpimy, ale nie bywamy opuszczeni, bywamy powaleni, ale nie giniemy:
10. Zawsze umartwienie Jezusa z sobą nosząc w ciele naszem, aby i żywot Jezusów w naszych cielech był okazany.
11. Albowiem my, którzy żywiemy, zawsze bywamy wydani na śmierć dla Jezusa, aby i żywot Jezusów był okazan w śmiertelnem ciele naszem.
12. A tak w nas okazuje śmierć skutek swój, a żywot w was.
13. Lecz mając tegóż ducha wiary, jako jest napisano: Uwierzyłem, przetóżem mówił, i my wierzemy, dlatego mówimy: [1]
14. Wiedząc, iż który wzbudził Jezusa, i nas wzbudzi z Jezusem, i postawi z wami.
15. Albowiem wszystko dla was, aby łaska obfitująca w dziękczynieniu przez wielu obfitowała ku chwale Bożéj.
16. Dlatego nie ustawamy; ale chociaż ten, który zewnątrz jest nasz człowiek, psuje się, wszakże ten, który wewnątrz jest, odnawia się ode dnia do dnia.
17. Albowiem to, które teraz jest prędziuczko przemijające i lekkie nasze utrapienie, nader na wysokości wagę chwały wiekuistą w nas sprawuje.
18. Gdyż my nie upatrujemy tego, co widzieć, ale czego niewidzieć; albowiem rzeczy, które widziemy, są doczesne: a których nie widziemy, są wieczne.
Bo wiemy, że jeźliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma robiony, wiekuisty w niebiesiech.
2. Albowiem w tym wzdychamy, żądając być przyobleczeni mieszkaniem naszem, które jest z nieba:
3. Jeźliż jedno obleczonymi, a nie nagimi będziemy nalezieni.
4. Bo i którzy jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy obciążeni, przeto, że nie żądamy być zwleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarte było, co śmiertelne jest, od żywota.
5. A który nas na tóż sprawuje, Bóg, który nam dał zadatek Ducha.
6. Śmiemy tedy zawsze, wiedząc, że pókiśmy w ciele, pielgrzymujemy od Pana.
7. (Albowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie).
8. A śmiemy i dobrą wolą mamy pielgrzymować raczéj od ciała, a przytomnymi być Panu.
9. I dlatego usiłujemy, chociaż odległymi, chociaż przytomnymi, jemu się podobać.
10. Bo się wszyscy my musimy okazać przed stolicą Chrystusową, aby każdy odniósł własne sprawy ciała, według tego, co uczynił, lub dobre, lub złe. [2]
11. Wiedząc tedy strach Pański, ludzie namawiamy, lecz Bogu jawnymi jesteśmy. A spodziewam się, iż téż w sumnieniach waszych jesteśmy jawnymi.
12. Nie znowu sami siebie wam zalecamy, ale wam dajemy przyczynę, abyście się chlubili z nas, żebyście mieli przeciwko tym, którzy się zalecają z wierzchu, a nie w sercu.
13. Bo choć od siebie odchodzimy,
